Doorgaan naar hoofdcontent

Vertrouwen

 

Iemand vroeg: hoe kan ik God vertrouwen? Vaak lijkt het of God niets zegt of vind ik het moeilijk om te luisteren. 
Dat heeft me aan het denken gezet. Het is echt niet altijd makkelijk om God te vertrouwen, toch blijf ik het elke keer doen omdat het me uiteindelijk gelukkig maakt. Wat mij helpt zijn een aantal dingen:


  • elke dag even stilstaan bij wat er gebeurd is die dag, waar heb ik God aan het werk gezien en waarvoor ben ik het meest dankbaar?
  • Telkens opnieuw Ja zeggen tegen Gods plan, ook als je niet precies weet wat dat plan is. Als iets je totaal ongelukkig maakt en je al van alles hebt geprobeerd om het te veranderen en dat is niet gelukt dan is de kans groot dat God een ander plan met je heeft. Hij wil dat je gelukkig wordt! Dat wil natuurlijk niet zeggen dat er nooit dingen mis gaan en dat je je altijd helemaal geweldig voelt. Diep van binnen weet je: en toch is dit de goede weg.
  • Bewust loslaten als je merkt dat God iets anders van je vraagt. Dan laat je zien dat je Hem vertrouwt en Hij beschaamt dat niet: meestal komt er in de plaats van wat je hebt losgelaten iets dat veel mooier is.
  • Lees Bijbelteksten over vertrouwen, en sta eens stil bij de woorden die je echt raken. Bijvoorbeeld Psalm 139, als God ons zo goed kent dan kunnen we ook erop vertrouwen dat Hij ons helpt en er voor ons is. Ook als we dat niet altijd zo voelen, Hij weet precies wat je nodig hebt. 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe zit dat nou met 'nonnen' en 'zusters'?

Op het blogbericht van 2 juli kwam een interessante reactie: Hoe komt u erbij dat de aanduiding 'non' monialen betreft? Daar is geen sprake van. Het woord werd en wordt in Nederland helaas nog vaak gebruikt om vrouwelijke religieuzen in het algemeen aan te duiden en dan wel met een kleinerende en kwetsende bijklank. 'Non' moet daarom te allen tijde vermeden worden. 'Zuster' is voor alle vrouwelijke religieuzen correct katholiek taalgebruik. Over het algemeen beantwoord ik geen anonieme commentaren, omdat ze, wel, anoniem zijn. Dus ook geen antwoordmogelijkheid achter laten; ook dit commentaar heeft een no-reply. Toch maak ik een uitzondering, omdat het een commentaar is wat inderdaad uitleg behoeft. Ik ben nu 25 jaar in het klooster, in een apostolische gemeenschap, dus een zuster. Het woord 'non' is als sinds de vierde eeuw gebruikelijk voor Godgewijde vrouwen (oorsprong: Hiëronymus), van het latijnse 'nonnus', wat eerbiedwaa

Geen woorden...

Vijf maal hebben de klokken geluid voor een overleden medezuster, deze maand. Vijf maal hebben we ons best gedaan families van medezusters foto's toe te sturen van de waardige eenvoudige begrafenissen in kleine kring op ons kloosterkerkhof, omdat het door de maatregelen logischerwijze niet mogelijk was voor familie en vrienden van de zusters om te komen. Ook wij hebben geen woorden. Soms vallen Goede Vrijdag, Stille Zaterdag en Pasen op één dag. Hierbij, op deze plaats, willen we wel onze dank uitspreken. Dank voor de goede zorg, dank voor het meeleven en het mee-bidden. Ook wij blijven bidden om kracht, moed, sterkte en troost voor allen die dat zo nodig hebben in deze tijd. En om geduld. Want nu is het belangrijk om geduld te hebben. Om de maatregelen vol te houden. We hebben al een tijdje geen nieuwe zieken, dat is goed nieuws.  Zr. Anno , Zr. Roselien , Zr. Richardus, Zr. Electa, Zr. Marije, mogen zij, en alle overledenen van deze tijd, rusten in vrede.

Mythes en legenden over klooster en intreden

Er zijn veel verschillende verhalen en mythen die de ronde doen over het klooster in het algemeen en over intreden in het bijzonder. Hieronder worden er een paar weerlegd. Er zijn momenteel maar weinig roepingen, dus jullie laten iedereen toe die wil intreden.  Dit hoor ik regelmatig van mensen, en telkens is de verbazing groot als ik zeg dat dit totaal niet klopt. Iemand toelaten tot het klooster is geen eenvoudig iets, dus daar gaan we ook niet lichtvaardig mee om. Er zijn een aantal redenen om iemand al bij voorbaat te weigeren. Ten eerste zijn we niet genderneutraal, we laten echt alleen vrouwen toe. Zo'n vrouw moet dan ook nog eens rooms-katholiek zijn, ongehuwd en zonder kinderen. In andere kloosters laten ze wel weduwen toe als de kinderen boven de 18 zijn, dat mag volgens  kerkelijk recht. Omdat wij een missiecongregatie zijn en je dus nooit weet in welk ver land je terecht kan komen laten wij geen moeders toe. Iemand die schulden heeft zal die eerst moeten afbetalen, o