Missieklooster CPS

Zalig Kerstfeest gewenst vanuit Mariannhill, Zuid-Afrika. Hier hadden we op 24 december 34 graden. Het was dus behoorlijk heet, gelukkig koelde het 's avonds wel ietsjes af. Hieronder een foto van mij in mijn nieuwe habijt, een Kerstcadeautje. Zoals u kunt zien een wit habijt met korte mouwen, vanwege de hitte hier is wit de kleur van ons zondagse habijt (en ook doordeweeks dragen we vooral wit). Zoals de vaste bezoekers van Heilig Bloed weten is dat anders in Aarle-Rixtel, waar zwart de zondagskleur is. Dit heeft vooral te maken met praktische overwegingen, een zwart habijt met 34 graden is niet echt aan te raden.....Voor meer info zie het kopje vraag en antwoord op deze blog. We hadden een mooie Mis op Kerstavond met orgel en dwarsfluit. Dat is bijzonder, want normaal gesproken wordt hier geen instrument gebruikt als begeleiding. Als we een lied zingen begint een van de zusters gewoon en dan valt de rest in op de juiste toonhoogte. Vaak wordt er dan ook geharmoniseerd, oft

Zalig Kerstfeest! De Vredevorst wordt geboren in een stal,  maar ook in de harten van alle mensen van goede wil.  Wij, de Missiezusters van het Kostbaar Bloed, wensen u allen de vrede van Kerstmis toe. Moge die vrede kringen trekken door de hele wereld,  zodat er vrede mag komen in de harten van alle mensen, vrede op aarde! Kerststal kapel Missieklooster (Aarle-Rixtel)  - Toevoeging 25 december 15.10 uur: ook vanuit de diverse verre en nabije landen stromen de Kerstwensen binnen, dat is altijd boeiend in een internationale congregatie als de onze. Zr. Liesbeth Maria vroeg hier ook een kleine Kerstgroet van haar uit Kenia te plaatsen, omdat zij voorlopig niet op internet kan: Zalig Kerstmis, hartelijk dank voor alle wensen en berichtjes! Zij maakt het goed, en viert een hele bijzondere (en warme) Kerst.

Zr. Liesbeth Maria schrijft vanuit Kenia: Hartelijke groeten vanuit Nairobi. Heel graag zou ik willen zeggen; het zonnige Nairobi, maar het heeft zonet even geregend en dus is het wat bewolkt.  En dan regent het ook goed! Eerst een beetje gerommel in de verte, dan een paar drupjes en dan een heerlijk oorverdovende regenbui. De tuin is er blij mee. Rondom het klooster groeit en bloeit van alles, het ziet er prachtig uit. Hierbij een paar foto's van onze moestuin, al is ' moestuin' wel een beetje een understatement voor wat hier groeit. Er zijn verschillende soorten groenten in diverse stadia van ontwikkeling, in twee grote kassen springen de tomaten uit de grond en op verschillende plekken staan enorme bananenbomen. Een zuster vertelde dat achterin de tuin ook ' sugercane' staat; suikerriet. Toen ik daarnaar vroeg zei ze; prima, dat gaan we dus plukken. Zo gezegd, zo gedaan. Zie de foto's. Het zijn enorme stengels, het lijkt net gewoon riet. Ro

Op 8 december is het Jaar van Barmhartigheid begonnen. Paus Franciscus opende daartoe heel plechtig de "Heilige Deur"in de St. Pieter in Rome. Een verslag daarvan vindt u op de website JaarvanBarmhartigheid.wordpress.com. Ook in Nederland werden in de diverse bisdommen 'heilige deuren' geopend, ook daar is een verslag van op deze site over het jaar van Barmhartigheid te vinden. Natuurlijk gaat het bij 'heilige deuren' niet om de deuren zelf. Het is ook niet zo dat je onmiddellijk heilig wordt als je door zo'n deur heen loopt! Dat zou te makkelijk zijn. Nee, daar mogen we zelf iets voor doen, en dit jaar van Barmhartigheid nodigt ons uit de deuren van ons hart weer open te zetten, weer te gaan nadenken over barmhartigheid, weer zelf barmhartig te worden.... want dat is wel wat de wereld nu heel in het bijzonder nodig heeft. Daarom nu hier het gebed van Paus Franciscus wat over de hele wereld in alle denkbare talen wordt verspreid, en geschreven is sp

Zr. Liesbeth Maria is ook goed aangekomen. Zij schrijft vanuit Kenia: Lieve iedereen, dank voor alle gebed. De vlucht op 10 december ging goed. Het was zo mooi om over de wereld te vliegen! Ik zat bij het raam en heb gevolgd waar we waren; over Europa met bergen en rivieren, over het oosten van Griekenland; eilanden en de zee! Heel apart dat zoveel vluchtelingen over datzelfde water reizen in omgekeerde volgorde, en ik vlieg er zomaar overheen. Het water was prachtig, goed te zien en onbewolkt. Toen kwamen we in Noord-Afrika, over Egypte en Soedan me t eindeloze (echt een aantal uren!) woestijn; zand, zand, heuvels, golvend zand.... Heel indrukwekkend! Ik heb ook een grote rivier gezien (de Nijl?) en een prachtige zonsondergang. En later de eerste lichtjes van Kenia.   Na een voorspoedige landing begon het lange wachten bij de douane, er waren nog een paar meer mensen die Kenia in wilden; alleen al in ons vliegtuig zaten ruim 400 mensen, en in Nairobi landden erop dat mom

De pijl wijst naar Mariannhill, niet ver van Durban, in Zuid-Afrika. Zoals de trouwe lezers van dit blog weten, zijn wij Missiezusters van het Kostbaar Bloed. Wij zijn dus wereldwijd vertegenwoordigd, in 18 landen momenteel. 1 van die landen is Zuid-Afrika, waar ik naartoe uitgezonden ben. Daar ben ik gisterenavond na een lange reis van 30 uur aangekomen. Gelukkig werd ik opgewacht door 3 zusters, waaronder zuster Marco die leidster is van het project Jabulani waar ik ga werken. Daar begin ik maandag, tot die tijd dus nog even geduld want pas vanaf maandag kan ik er iets meer over vertellen. Vanaf het vliegveld was het zo'n half uurtje rijden naar het klooster. Daar wachtten andere zusters die allemaal blij waren dat ik er was. Dat is altijd fijn: de onderlinge hartelijkheid van medezusters, waar je ook bent. Het is hier vochtig warm, zo'n 27 graden vandaag. Er is uiteraard geen airco en vanwege de droogte (weinig regen) kunnen we niet in bad en moeten we erg voorzichtig

Lieve lezers en lezeressen van het blog in deze dagen net als de Sint krijgen de zusters vele vragen. Zij proberen ze naar eer en geweten te beantwoorden maar de vragen over mij beantwoord ik zelf, dat kan ik verantwoorden. Bijvoorbeeld de vraag aan de zusters elk jaar ‘Heeft Sint Nicolaas ook voor de zusters een gebaar?’ Ach weet u, ik ben een bisschop, en met het religieuze leven vertrouwd en wil iedereen goed doen die op het goede bouwt. Zo probeer ik ook elk jaar naar het klooster te komen en daarbij gaat het niet om de pakjes, dat hebt u goed vernomen. De gebruiken kunnen ook per land verschillen en dus hoef je niet elk jaar het zelfde te willen. Mijn helpers verschillen bijvoorbeeld per land en per tijd, in Duitsland heet hij ‘Ruprecht’, dat is niet uit de tijd. In Oostenrijk is het ‘Krampus’, echt waar en ook daar kom ik in sommige gebieden elk jaar. In Nederland is het ‘Piet’, maar dat is niet van oorsprong zo, ja, want ik ben rond 280