De Kersttijd is voorbij. De 'Tijd door het Jaar' is weer aangebroken - de gewone tijd. Maar wat is gewoon? Het woord 'wonen' zit erin. Het woord 'gewoonte' ook. Toch is niets nog gewoon. Zelfs de winter niet; de sneeuwklokjes kijken al boven de grond uit, maar sneeuw heeft hier nog niet gelegen. Hoewel we af en toe hoop hebben op een beetje echte winter; het is af en toe 's morgens mooi berijpt. Nee, gewoon is nog niets. We kunnen wel proberen een aantal nieuwe gewoontes aan te leren; goede gewoontes. Iedere dag even contact met iemand opnemen - dat werkt naar twee kanten. Iedere dag even wandelen. Iedere dag een teken van hoop zoeken en die hoop ook weer doorgeven. Zodat de lichtjes van Kerstmis, nu bijna overal verdwenen, blijven branden in ons hart. Wandelaars - gezien vanuit het Missieklooster