Missieklooster CPS

Kapel Missieklooster - Kerststal In den beginne was het Woord, op aarde is zijn stem gehoord: die spreken wil tot elk geslacht, Hij werd geboren in de nacht. Dit licht dat in het duister sliep, is God die ons bij name riep, Hij roept totdat Hij wordt gehoord, in den beginne was het Woord. eerste en laatste strofe van de hymne van het morgengebed in de Kersttijd (naar keuze).  De Missiezusters van het Kostbaar Bloed wensen U Zalig Kerstmis!

Ja, dat klopt. Een paar dagen geleden kwam de stal in de kapel. Nog leeg! De boom staat er ook al, en onder de boom weiden de schaapjes, en de schaapherder staat erbij met zijn fluit en speelt. En vier kaarsen branden op de Adventskrans. Vier zondagen, en dit jaar, vier volle weken, omdat Kerstmis ook op een zondag valt. De voorbereidingstijd op Kerstmis is nu bijna voorbij. Vanavond zal het Kind in de kribbe liggen! En zoals elk jaar krijgen we ook nu de vraag: "De tijd van de Kerstnacht in het klooster staat niet online/in MooiLaarbeek/.... hoe zit dat?" Heel gewoon.   De mensen die een directe band met het klooster hebben (werk, familie, vrijwilligers, directe buren...) weten de tijd toch wel. Er zijn in onze parochie vele Eucharistievieringen met Kerstmis. En op Eerste Kerstdag, Tweede Kerstdag, en alle andere dagen van het jaar bent u van harte welkom! Maar in de Kerstnacht hebben we al jaren (niet alleen dit jaar) het gebruik dat we de tijd niet in de blad

Drie kaarsen branden nu op de Adventskrans. We zijn al halverwege de derde week! Eén kaars moet nog volgen. Vier kaarsen – vier zondagen in deze voorbereidingstijd op Kerstmis. Ook met Kerstmis branden we kaarsen. Kaarsen, die een meervoudige betekenis hebben. Een kaars staat symbool voor gebed. We denken aan je; we steken een kaarsje voor je op. Een kaars verwijst ook naar Christus, “Licht van de Wereld”. Naar het Goddelijke licht. Naar werkelijke liefde, naar vrede. Maar ook wijzelf zijn als een kaars. Ook wij mogen licht geven. Sommige kaarsen branden enkele dagen. Sommige kaarsen branden een paar weken, een paar maanden. Een paar jaar. Sommige kaarsen branden dertig, zestig, tachtig, wel meer dan honderd jaar. Soms sputtert je vlam, zit er water in je was, of lijkt de pit wel te doven. Tijd, om je kaars goed te onderhouden, tijd, om te herbronnen. Sommige kaarsen zijn prachtig versierd, en lijken van binnenuit licht te geven. Andere kaarsen hebben een kleine, maa

Er is heel wat gebeurd! Eerst stond half november alles op stelten vanwege het vormsel. Ruim 800 (!) wachtten vol verwachting op de bisschop die eens in de twee jaar komt. Na afloop kreeg iedereen die nu eindexamen doet een speciale zegen. in Bikira Maria - tijdens de afsluiting van het studiejaar En onlangs is in Bikira Maria Catechetical Centre het studiejaar afgerond met een feestelijke Eucharistieviering - en een zending voor iedereen die het jaar heeft afgerond. Zo'n jaar is een beetje te vergelijken met een geloofscursus voor werkers in het pastoraat, alleen dan intensiever! En natuurlijk was het heel feestelijk en stond het klooster op stelten. Ook elf aspiranten sloten de cursus af, dus dat is een grote groep jonge mensen! Kort daarna op reis; eerst naar Nairobi. Onderweg zagen we in de verte een groep zebra's, genietend van de vrije natuur. Terwijl je dit leest heeft het klooster nog een keer op stelten gestaan, want op 8 december is een Mariafeest..

De tweede kaars op de Adventskrans is al aangestoken dus de tweede week van de voorbereiding op Kerstmis is alweer aangebroken. Het feest van Sint Nicolaas, feestdag 6 december, valt in deze Advent en ik weet niet of u ervan op de hoogte bent maar katholieke feesten beginnen de avond van te voren en zo gaat deze traditie niet verloren. Zes december, kerkelijke gedenkdag van Sint Nicolaas, begint dus vijf december met het heerlijk avondje van sinterklaas Een feest wat niet uit de lucht is komen vallen en dus moet u het ook niet laten verknallen. Want waar gaat het om, op dit grootse feest? Om de cadeautjes en surprises niet het meest. Nee, de bedoeling is, om net als de Heilige Nicolaas zo'n 1700 jaar geleden vreugde te schenken door woord en gebaar, en natuurlijk door gebeden. Sint Nicolaas wilde daarbij graag onbekend blijven en dat gebruik heeft echt kunnen beklijven. Nee, je moet niet vertellen aan wie je iets geeft, en je zult zien dat je dan ook zelf vreugde