Missieklooster CPS

Juli en augustus zijn redelijk geschikt voor internationale bijeenkomsten op het zuidelijk halfrond. Het is dan winter, en over het algemeen zijn gastenverblijven en dergelijke makkelijk vrij te boeken voor een bijeenkomst. Zulke bijeenkomsten zijn soms organisatorisch: bijeenkomsten van oversten, bijvoorbeeld. Onze congregatie is internationaal, en het bestuur is in Rome. Zij zijn wel vaak onderweg, want zij bezoeken in hun ambtstijd alle huizen, en dat zijn er bijna honderd, verdeeld over achttien landen. Maar bestuurlijk is het nogal lastig, achttien landen, vele talen, grote afstanden. Daarom is de congregatie opgedeeld in provincies en regio's. We kunnen zonder meer overal worden ingezet, zoals trouwe lezers van dit blog al weten. Een provincie kan bestaan uit een deel van een land, zo zijn er in Zuid-Afrika, waar onze congregatie is gesticht, twee provincies. Maar meerdere landen samen kunnen ook één provincie vormen. Zo vormen Tanzania en Kenia bijvoorbeeld samen de provin

Zr. Liesbeth Maria schrijft uit Nairobi: Als je de wereld wilt zien, moet je het klooster ingaan. Dat is wel zo’n beetje de conclusie van een gesprek dat ik laatst had met een groep schoolmeiden. En dan zeker bij de Missiezusters! Wij zijn een internationale congregatie, wat betekent dat we internationaal alles een beetje door elkaar mengen, een vleugje Heilige Geest erover en dan krijgt je een ijzersterke formule! Niet dat het eenvoudig is om met verschillende culturen, talen en gewoontes samen te wonen. Juist deze verschillen dagen ons uit om uit onze comfortzone te stappen, je in te leven in de ander en te zoeken naar een weg waarbij iedereen zich thuis kan voelen.  Op mijn beurt was ik onder de indruk van deze meiden, die hier langs kwamen op weg naar een Zang Competitie. Bijna alle middelbare scholen hier zijn kostscholen vanwege de grote afstand. Wat betekent dat ze een vol dagprogramma hebben, met ‘s avonds ook nog studie en gezamenlijk huiswerk maken. Naast alle i

op weg naar de parochiekerk parochiekerk (basiliek) Namaacha Momenteel neem ik deel aan een internationale bijeenkomst in Mozambique. En van verschillende kanten kreeg ik natuurlijk vragen - om een bericht, foto's, een beschrijving hoe het daar is, foto's van het klooster en de omgeving en het werk van de zusters. Nou, in een bijeenkomst ben je druk bezig. Dus een echt uitvoeriger bericht zal moeten wachten. Iets over enkele projecten waarbij onze zusters meewerken stond al in het vorige blogbericht van eind juli, voordat ik vertrok. De interessantste vraag die ik sindsdien kreeg was eigenlijk 'Waarom moet je zo ver weg voor de bijeenkomst? Kan dat niet in Europa?" Ja, natuurlijk kan het in Europa. Maar we zijn een internationale congregatie, en als het in Europa is, dan moeten er toch veel meer zusters ver reizen, dat is niet logisch. Van de deelneemsters zijn er drie van het noordelijk halfrond. We zijn met twaalf. Tel maar uit hoeveel er dus ver m