Bericht uit Zuid-Afrika

De pijl wijst naar Mariannhill, niet ver van Durban, in Zuid-Afrika.

Zoals de trouwe lezers van dit blog weten, zijn wij Missiezusters van het Kostbaar Bloed. Wij zijn dus wereldwijd vertegenwoordigd, in 18 landen momenteel.
1 van die landen is Zuid-Afrika, waar ik naartoe uitgezonden ben. Daar ben ik gisterenavond na een lange reis van 30 uur aangekomen. Gelukkig werd ik opgewacht door 3 zusters, waaronder zuster Marco die leidster is van het project Jabulani waar ik ga werken. Daar begin ik maandag, tot die tijd dus nog even geduld want pas vanaf maandag kan ik er iets meer over vertellen. Vanaf het vliegveld was het zo'n half uurtje rijden naar het klooster. Daar wachtten andere zusters die allemaal blij waren dat ik er was. Dat is altijd fijn: de onderlinge hartelijkheid van medezusters, waar je ook bent.
Het is hier vochtig warm, zo'n 27 graden vandaag. Er is uiteraard geen airco en vanwege de droogte (weinig regen) kunnen we niet in bad en moeten we erg voorzichtig zijn met water.
De taal in het klooster is Engels, maar we hebben ook een liedboek met Zulu-liedjes. Ik ben al begonnen met leren van Zulu, tenminste informeel. 1 zuster wijst dan dingen aan en zegt: dit heet ' uputo' (mealiemeal, ik vond het op couscous lijken) of 'popo' (een soort meloen). Het echte leren moet nog wel beginnen, maar het is altijd leuk om alvast wat woordjes te kennen.
Er zijn sowieso nogal veel nieuwe dingen om te leren. Overal ter wereld zijn er dingen die (ongeveer) hetzelfde zijn, maar de details zijn vaak heel anders. Zo eten we eigenlijk overal ter wereld samen, maar in Aarle-Rixtel is dat elke keer met dezelfde zusters (wat dan elke 6 weken wisselt) en hier eet je elke maaltijd met anderen. Elke zuster heeft hier haar eigen 'pigeonhole', een klein houten nisje waarin ze haar bord en bestek kan bewaren. Die haal je voor de maaltijd eruit, gebruikt het en na gebruik was je af en zet je alles er weer netjes in terug. Want ja, in elk klooster wordt netjes-zijn erg gewaardeerd :)
Vandaag ben ik al rondgeleid over het terrein en heb ook al het graf bezocht van Abt Franz Pfanner, onze stichter. Dat is vreemd, om te weten dat hij hier in 1882 al begonnen is en zoveel heeft opgebouwd. Daar ga ik de komende tijd nog meer over vertellen. Ik probeer jullie zoveel mogelijk op de hoogte te houden, zover het gaat want hier is maar 1 algemene computer met internet...Tot later, heel veel groeten vanuit Mariannhill, Zuid-Afrika.