Doorgaan naar hoofdcontent

Voordelen van als zuster in een klooster wonen :)

Omdat het ook wel eens leuk is de mooie kanten van het kloosterleven te belichten hieronder een lijstje met voordelen van Missiezuster van het Kostbaar Bloed zijn:

- je hoeft je geen zorgen te maken over wat je aantrekt, de enige keus is tussen wit, grijs en zwart habijt......Ook een bad hair day is meestal geen probleem, de sluier bedekt dat wel. En make-up is ook niet nodig, misschien dat daarom de meeste zusters er juist jonger uitzien dan ze echt zijn.

- je hebt geen zorgen over huur of hypotheek (behalve als je zuster econome bent) en je hebt altijd een dak boven je hoofd.

- je bent nooit alleen, er is altijd wel iemand in huis.

- je viert vaak feest, meer dan buiten het klooster. Naast alle kerkelijke feesten zoals Pasen en Kerst worden ook verjaardagen, naamdagen en jubilea gevierd. En als iemand geloften aflegt, voor de 1e keer of voor eeuwig, dan moet daaromheen natuurlijk ook een feestje gebouwd worden. Kloosterstijl natuurlijk, dus geen drinkgelagen waar iedereen totaal dronken is maar gewoon veel gezelligheid.

- je wordt niet steeds gestoord door het gebliep van je smartphone, zusters hebben soms wel een smartphone maar meestal prepaid (met alleen wifi) en we beperken ons bewust in het gebruik ervan. Zo kun je aan tafel een gezellig gesprek voeren en word je ook niet zo gestresst.

- je bent altijd op de hoogte van het wereldnieuws, als je zelf niet het nieuws kijkt of luistert is er altijd wel een medezuster die je op de hoogte brengt. We moeten natuurlijk wel weten waarvoor we bidden. Een zuster noemde de voorbeden eens de 'BBC', omdat je daar ook vaak hoort welke ramp er gebeurd is of wie er gestorven is.

- Je lacht veel. Dat is echt waar, het viel me pas op nadat ik voor de 1e keer op vakantie was geweest en toen weer terugkwam. Ineens kon ik weer echt lachen en regelmatig schalt er dan ook een lach door de refter (waar we eten).

- Je hoeft niet naar de UWV voor een uitkering (daar heb je  als zuster namelijk geen recht op) en dus ook niet te voldoen aan sollicitatieplicht. Mocht je onverhoopt eens geen werk hebben dan is er altijd wel iets te doen in huis. Vervelen hoeft dus niet.

- Je hebt elke dag te eten, kleding aan je lijf, een dak boven je hoofd en alle andere levensnoodzakelijkheden. Daar zijn we dankbaar voor, want dat heeft niet iedereen op deze wereld.

- je leert veel over jezelf en word vooral de eerste 3 jaar intensief begeleid bij je persoonlijke ontwikkeling.

- je leert veel over andere culturen en kent wereldwijd ook zusters van verschillende nationaliteiten. Zo word je echt een 'wereldburger'. 

- last but not least: als je echt roeping hebt tot het kloosterleven, en je bent bij de orde/congregatie die echt bij jou past, dan ben je gelukkig. Ook al gebeuren er moeilijke dingen, vanbinnen heb je wel de rust en het geluk dat je de levensweg volgt die bij jou past.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Hoe zit dat nou met 'nonnen' en 'zusters'?

Op het blogbericht van 2 juli kwam een interessante reactie: Hoe komt u erbij dat de aanduiding 'non' monialen betreft? Daar is geen sprake van. Het woord werd en wordt in Nederland helaas nog vaak gebruikt om vrouwelijke religieuzen in het algemeen aan te duiden en dan wel met een kleinerende en kwetsende bijklank. 'Non' moet daarom te allen tijde vermeden worden. 'Zuster' is voor alle vrouwelijke religieuzen correct katholiek taalgebruik. Over het algemeen beantwoord ik geen anonieme commentaren, omdat ze, wel, anoniem zijn. Dus ook geen antwoordmogelijkheid achter laten; ook dit commentaar heeft een no-reply. Toch maak ik een uitzondering, omdat het een commentaar is wat inderdaad uitleg behoeft. Ik ben nu 25 jaar in het klooster, in een apostolische gemeenschap, dus een zuster. Het woord 'non' is als sinds de vierde eeuw gebruikelijk voor Godgewijde vrouwen (oorsprong: Hiëronymus), van het latijnse 'nonnus', wat eerbiedwaa

Geen woorden...

Vijf maal hebben de klokken geluid voor een overleden medezuster, deze maand. Vijf maal hebben we ons best gedaan families van medezusters foto's toe te sturen van de waardige eenvoudige begrafenissen in kleine kring op ons kloosterkerkhof, omdat het door de maatregelen logischerwijze niet mogelijk was voor familie en vrienden van de zusters om te komen. Ook wij hebben geen woorden. Soms vallen Goede Vrijdag, Stille Zaterdag en Pasen op één dag. Hierbij, op deze plaats, willen we wel onze dank uitspreken. Dank voor de goede zorg, dank voor het meeleven en het mee-bidden. Ook wij blijven bidden om kracht, moed, sterkte en troost voor allen die dat zo nodig hebben in deze tijd. En om geduld. Want nu is het belangrijk om geduld te hebben. Om de maatregelen vol te houden. We hebben al een tijdje geen nieuwe zieken, dat is goed nieuws.  Zr. Anno , Zr. Roselien , Zr. Richardus, Zr. Electa, Zr. Marije, mogen zij, en alle overledenen van deze tijd, rusten in vrede.

Mythes en legenden over klooster en intreden

Er zijn veel verschillende verhalen en mythen die de ronde doen over het klooster in het algemeen en over intreden in het bijzonder. Hieronder worden er een paar weerlegd. Er zijn momenteel maar weinig roepingen, dus jullie laten iedereen toe die wil intreden.  Dit hoor ik regelmatig van mensen, en telkens is de verbazing groot als ik zeg dat dit totaal niet klopt. Iemand toelaten tot het klooster is geen eenvoudig iets, dus daar gaan we ook niet lichtvaardig mee om. Er zijn een aantal redenen om iemand al bij voorbaat te weigeren. Ten eerste zijn we niet genderneutraal, we laten echt alleen vrouwen toe. Zo'n vrouw moet dan ook nog eens rooms-katholiek zijn, ongehuwd en zonder kinderen. In andere kloosters laten ze wel weduwen toe als de kinderen boven de 18 zijn, dat mag volgens  kerkelijk recht. Omdat wij een missiecongregatie zijn en je dus nooit weet in welk ver land je terecht kan komen laten wij geen moeders toe. Iemand die schulden heeft zal die eerst moeten afbetalen, o