Naar aanleiding van een gesprek met een buurtbewoner even een stukje over gehoorzaamheid. De aardige dame vond dat gehoorzaamheid zo negatief klinkt en het ook zeker moet zijn. Daar ben ik het echter niet mee eens. Gehoorzaamheid wil niet zeggen dat je blindelings orders opvolgt van een strenge overste. In gehoorzaamheid mag je ook nooit ingaan tegen de 10 geboden, dus je mag bijvoorbeeld nooit iemand vermoorden op bevel van je overste. En tegen onzinnige dingen moet je ook protesteren, zoals het op zijn kop planten van plantjes, dit heeft namelijk niets met Gods wil te maken.
Gehoorzaamheid heeft 'hoor' in zich, het wil eigenlijk zeggen dat je, samen met je overste, luistert naar wat God zeggen wil. Zodat je Zijn plan voor jou kunt uitvoeren. Het gaat er dus om dat je God gehoorzaamt. In het klooster gaan we ervan uit dat de overste door te kijken naar je talenten en vaardigheden en door haar innig gebed, dus door te luisteren naar God, het beste kan beoordelen wat Gods richting voor jou is. Soms kan dat weleens pijnlijk zijn, bijvoorbeeld als je ineens verplaatst wordt uit een land waar je het erg naar je zin hebt. Achteraf kun je dan pas zeggen: o het was inderdaad Gods wil want door die verplaatsing heb ik nieuwe talenten ontdekt of op een heel ander gebied kunnen helpen dan ik zelf van te voren dacht. Gehoorzaamheid kan pijnlijk zijn, Jezus was ook 'gehoorzaam tot de dood, tot de dood aan het kruis' (zie in de Bijbel de brief aan de Filipenzen). Maar zonder te sterven aan het kruis kon Hij ook niet verrijzen!
De Heilige Benedictus, onze regels zijn gebaseerd op zijn Regel. Dus ook het onderdeel over gehoorzaamheid.
In onze congregatie vindt gehoorzaamheid in dialoog plaats: je overste benadert je met een bepaalde opdracht en vraagt jou erover te bidden. Dan kun je in dialoog duidelijk maken waarom het wel of niet een goed plan is. Uiteindelijk weegt de overste alle voors en tegens tegen elkaar af en neemt de beslissing. Wij geloven dat zij niet tegen God kan ingaan, dus dat op de een of andere manier altijd de wil van God wordt gedaan.
Met de gelofte van gehoorzaamheid geef je je eigen wil op, om Gods wil te doen. Dit heeft als consequentie dat je dan niet meer 'kunt doen wat je wilt', en dit wordt door sommigen als verschrikkelijk gezien. Maar als je goed kijkt zie je dat het doen van Gods wil ons gelukkig maakt en dat de 'beperkingen' reuze meevallen, vaak maakt de gehoorzaamheid ons leven juist rijker. Daarnaast is er niemand die altijd kan 'doen wat hij/zij wil'. Je moet altijd rekening houden met de omstandigheden en consequenties. Je kunt bijvoorbeeld niet zomaar ineens je baan opzeggen, zonder dat je je salaris verliest. Je kunt ook niet overal door rood rijden, zonder boetes of ongelukken. Je kunt als je kinderen hebt ook niet zomaar ineens op uitstapje, je moet dat eerst goed plannen. Zo kent iedereen vast wel voorbeelden van niet altijd kunnen doen wat je wil. Dat is ook goed, als iedereen dat namelijk zou doen zou de wereld een grote chaos worden.
Kortom: voor mij en voor mijn medezusters is gehoorzaamheid geen vreselijk iets, maar een gelofte die hoewel soms moeilijk te leven ons uiteindelijk altijd gelukkig maakt. En wie wil er nou niet gelukkig zijn?
Gehoorzaamheid heeft 'hoor' in zich, het wil eigenlijk zeggen dat je, samen met je overste, luistert naar wat God zeggen wil. Zodat je Zijn plan voor jou kunt uitvoeren. Het gaat er dus om dat je God gehoorzaamt. In het klooster gaan we ervan uit dat de overste door te kijken naar je talenten en vaardigheden en door haar innig gebed, dus door te luisteren naar God, het beste kan beoordelen wat Gods richting voor jou is. Soms kan dat weleens pijnlijk zijn, bijvoorbeeld als je ineens verplaatst wordt uit een land waar je het erg naar je zin hebt. Achteraf kun je dan pas zeggen: o het was inderdaad Gods wil want door die verplaatsing heb ik nieuwe talenten ontdekt of op een heel ander gebied kunnen helpen dan ik zelf van te voren dacht. Gehoorzaamheid kan pijnlijk zijn, Jezus was ook 'gehoorzaam tot de dood, tot de dood aan het kruis' (zie in de Bijbel de brief aan de Filipenzen). Maar zonder te sterven aan het kruis kon Hij ook niet verrijzen!
De Heilige Benedictus, onze regels zijn gebaseerd op zijn Regel. Dus ook het onderdeel over gehoorzaamheid.
In onze congregatie vindt gehoorzaamheid in dialoog plaats: je overste benadert je met een bepaalde opdracht en vraagt jou erover te bidden. Dan kun je in dialoog duidelijk maken waarom het wel of niet een goed plan is. Uiteindelijk weegt de overste alle voors en tegens tegen elkaar af en neemt de beslissing. Wij geloven dat zij niet tegen God kan ingaan, dus dat op de een of andere manier altijd de wil van God wordt gedaan.
Met de gelofte van gehoorzaamheid geef je je eigen wil op, om Gods wil te doen. Dit heeft als consequentie dat je dan niet meer 'kunt doen wat je wilt', en dit wordt door sommigen als verschrikkelijk gezien. Maar als je goed kijkt zie je dat het doen van Gods wil ons gelukkig maakt en dat de 'beperkingen' reuze meevallen, vaak maakt de gehoorzaamheid ons leven juist rijker. Daarnaast is er niemand die altijd kan 'doen wat hij/zij wil'. Je moet altijd rekening houden met de omstandigheden en consequenties. Je kunt bijvoorbeeld niet zomaar ineens je baan opzeggen, zonder dat je je salaris verliest. Je kunt ook niet overal door rood rijden, zonder boetes of ongelukken. Je kunt als je kinderen hebt ook niet zomaar ineens op uitstapje, je moet dat eerst goed plannen. Zo kent iedereen vast wel voorbeelden van niet altijd kunnen doen wat je wil. Dat is ook goed, als iedereen dat namelijk zou doen zou de wereld een grote chaos worden.
Kortom: voor mij en voor mijn medezusters is gehoorzaamheid geen vreselijk iets, maar een gelofte die hoewel soms moeilijk te leven ons uiteindelijk altijd gelukkig maakt. En wie wil er nou niet gelukkig zijn?
Heel mooi geschreven, vooral hoe je formuleert dat er wel degelijk een dialoog mogelijk is en als ik bij jullie in het klooster ben "proef" ik gewoon dat er wel degelijk ruimte is voor overleg :)
BeantwoordenVerwijderen