Tijd voor gebed

 Het kloosterleven kent een ritme van bidden en werken. Een ritme elke dag, met een ochtendgebed, middaggebed, avondgebed, Eucharistieviering, dagsluiting.... maar ook een ritme elke week, met de zondag als hoogtepunt; per maand, met een stille dag elke maand; per jaar, in het ritme van de feesten - maar ook met een jaarlijkse stille gebedsweek, een retraiteweek. Er zijn een aantal conferenties rond een Bijbels thema en er is veel tijd voor stil gebed.

Ongeveer de helft van de zusters in huis heeft deze week hun retraiteweek. De Eucharistievieringen en het Getijdengebed zijn deze week Duitstalig. De tijd van de Eucharistievieringen blijft hetzelfde, 17.30 uur, behalve op zaterdag, dan is het om 11 uur in plaats van 09.30 uur.

Ook voor ons, degenen die nu niet aansluiten bij de retraite, is de week bijzonder. Er is een speciale gebedsatmosfeer in huis en dat nodigt uit nog wat vaker dan anders even de kapel in te lopen.

Zo zag ik vandaag weer wat ik al langer niet had gezien: om drie uur én om vier uur 's middags, als de zon schijnt, zorgen de ramen op het zuiden voor een bijzondere verlichting van het kruis wat aan de oostkant van de kapel hangt, want ook onze kapel is, zoals de meeste katholieke kerken en kapellen, georiënteerd, op het oosten gericht. 

En niet alleen het kruis was verlicht, ook het Tabernakel. Op de foto is het iets minder opvallend dan in het echt; maar toch, het is te zien!