Doorgaan naar hoofdcontent

Juli - Kostbaar Bloed

 Ons klooster heet 'Missieklooster Heilig Bloed'. Dat is dus de naam van het gebouw. Onze congregatie, dus wij als zustergemeenschap, heeft de naam 'Missiezusters van het Kostbaar Bloed'. 

De Missiezusters van het Kostbaar Bloed wonen dus in Missieklooster Heilig Bloed, wat al sinds 1903 nu en dan verwarring schept.

Maar zowel dit gebouw als de hele congregatie wereldwijd had dus op 1 juli naamfeest. Want 1 juli was het feest van het Kostbaar Bloed van Jezus. Het was dit jaar extra feest; vier zusters vierden hun diamanten jubileum! Eén zuster vanuit de ziekenafdeling, drie in de kapel. Het was een schitterend feest, zeer internationaal; we telden minstens 10 nationaliteiten in onze kapel.



Hoewel we wel degelijk aan Corona gedacht hadden - niemand had symptomen, er was geen familie van ver weg op bezoek, het aantal gasten was beperkt - hadden we helaas een aantal dagen na het feest toch een uitbraak in het klooster, met een aantal zusters in isolatie. Gelukkig bleken er geen vluchtelingen besmet. De komende dagen nog is het verstandig om zeer voorzichtig te zijn, en zijn alle afspraken verzet. Gezien de incubatietijd is dat nog een aantal dagen het geval. 

Weest u voorzichtig en zorg voor uzelf!

Update 16 juli - we hebben de golf goed doorstaan, deelname aan Eucharistievieringen is weer mogelijk!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Hoe zit dat nou met 'nonnen' en 'zusters'?

Op het blogbericht van 2 juli kwam een interessante reactie: Hoe komt u erbij dat de aanduiding 'non' monialen betreft? Daar is geen sprake van. Het woord werd en wordt in Nederland helaas nog vaak gebruikt om vrouwelijke religieuzen in het algemeen aan te duiden en dan wel met een kleinerende en kwetsende bijklank. 'Non' moet daarom te allen tijde vermeden worden. 'Zuster' is voor alle vrouwelijke religieuzen correct katholiek taalgebruik. Over het algemeen beantwoord ik geen anonieme commentaren, omdat ze, wel, anoniem zijn. Dus ook geen antwoordmogelijkheid achter laten; ook dit commentaar heeft een no-reply. Toch maak ik een uitzondering, omdat het een commentaar is wat inderdaad uitleg behoeft. Ik ben nu 25 jaar in het klooster, in een apostolische gemeenschap, dus een zuster. Het woord 'non' is als sinds de vierde eeuw gebruikelijk voor Godgewijde vrouwen (oorsprong: Hiëronymus), van het latijnse 'nonnus', wat eerbiedwaa

Geen woorden...

Vijf maal hebben de klokken geluid voor een overleden medezuster, deze maand. Vijf maal hebben we ons best gedaan families van medezusters foto's toe te sturen van de waardige eenvoudige begrafenissen in kleine kring op ons kloosterkerkhof, omdat het door de maatregelen logischerwijze niet mogelijk was voor familie en vrienden van de zusters om te komen. Ook wij hebben geen woorden. Soms vallen Goede Vrijdag, Stille Zaterdag en Pasen op één dag. Hierbij, op deze plaats, willen we wel onze dank uitspreken. Dank voor de goede zorg, dank voor het meeleven en het mee-bidden. Ook wij blijven bidden om kracht, moed, sterkte en troost voor allen die dat zo nodig hebben in deze tijd. En om geduld. Want nu is het belangrijk om geduld te hebben. Om de maatregelen vol te houden. We hebben al een tijdje geen nieuwe zieken, dat is goed nieuws.  Zr. Anno , Zr. Roselien , Zr. Richardus, Zr. Electa, Zr. Marije, mogen zij, en alle overledenen van deze tijd, rusten in vrede.

Mythes en legenden over klooster en intreden

Er zijn veel verschillende verhalen en mythen die de ronde doen over het klooster in het algemeen en over intreden in het bijzonder. Hieronder worden er een paar weerlegd. Er zijn momenteel maar weinig roepingen, dus jullie laten iedereen toe die wil intreden.  Dit hoor ik regelmatig van mensen, en telkens is de verbazing groot als ik zeg dat dit totaal niet klopt. Iemand toelaten tot het klooster is geen eenvoudig iets, dus daar gaan we ook niet lichtvaardig mee om. Er zijn een aantal redenen om iemand al bij voorbaat te weigeren. Ten eerste zijn we niet genderneutraal, we laten echt alleen vrouwen toe. Zo'n vrouw moet dan ook nog eens rooms-katholiek zijn, ongehuwd en zonder kinderen. In andere kloosters laten ze wel weduwen toe als de kinderen boven de 18 zijn, dat mag volgens  kerkelijk recht. Omdat wij een missiecongregatie zijn en je dus nooit weet in welk ver land je terecht kan komen laten wij geen moeders toe. Iemand die schulden heeft zal die eerst moeten afbetalen, o