De eerste kaars brandt... de Advent is begonnen. Op weg naar Kerstmis!
Nu al krijgen we regelmatig de vraag of het mogelijk is om naar de Kerstnachtmis te komen, zoals andere jaren. Vorige jaren mochten we altijd meer dan honderd bezoekers begroeten - maar dat zal nu niet mogelijk zijn. We zullen het moeten doen met de mogelijkheden die we hebben; een inpandige kapel als de onze heeft dezelfde regels als de grote kathedraal van Den Bosch; dertig mensen, zusters meegerekend...
De weg naar Kerstmis op gaan, de tijd van verwachting ingaan, nu, met het begin van de Advent, betekent vooral kijken naar wat wél kan. We kunnen wél de eerste kaars aansteken. We kunnen onze harten openstellen voor alle gebedsintenties. Ons voorbereiden op de komst van het Kind, Jezus, tegelijkertijd Degene waarop wij wachten en al aanwezig, met ons, bij ons.
Als we Kerstmis niet kunnen vieren zoals we zouden willen is het geen optie Kerstmis 'af te schaffen'. Dat las ik werkelijk ergens... nee, dat is geen optie. Kerstmis zal het wel worden. Maar anders.
Dat we Kerstmis mogen voorbereiden in ons hart, en wegen mogen vinden om dit feest zo mooi mogelijk te maken.... misschien maar op kleine schaal maar met de focus op wat werkelijk belangrijk is.
Reacties
Een reactie posten