Zalig Pasen

Buiten wordt het donker... binnen brandt de Paaskaars in de kloosterkapel. Een mooie kaars, met de wereldbol te zien. Onder de vijf wierookkorrels die de vijf wonden van Christus uitbeelden zijn symbolen te zien die een opmerkelijke gelijkenis vertonen met het Corona-virus. Doorstoken zijn ze, door de vijf spijkers aan de vijf wierookkorrels.

Ook bij ons in huis zijn geen Eucharistie-vieringen. Ook wij sluiten ons aan bij de digitale mogelijkheden. Om de achtergrond op de trap is nog de stormlantaarn te zien waarmee ik het Paaslicht bij de parochie heb mogen afhalen. Zo konden we toch onze Paaskaars aansteken, ook dit jaar.

Pasen staat niet los. Pasen gaat vooraf door de vastentijd, en in het bijzonder Witte Donderdag, Goede Vrijdag en Stille Zaterdag. Dat was nooit zo duidelijk als nu, als dit jaar.

Pasen vieren? Als je dierbaren vechten voor hun leven, als mensen van wie je houdt gestorven zijn, als je zelf ziek bent, of zo alleen? Hoe dan, Pasen vieren?
"Als God bestaat moest dit niet kunnen gebeuren" hoorde ik. Als God bestaat had Goede Vrijdag niet kunnen gebeuren? Maar dan was het ook geen Pasen geworden. God is geen man-op-een-wolkje die aan touwtjes trekt en zo de wereld de goede kant op trekt.
God is in Jezus zelf door het lijden heen gegaan en wil dichtbij ons zijn. Hij kan ons kracht geven, een lichtpuntje laten zien.

Een lichtpuntje laten ZIJN.

Mogen wij, nu we dit jaar niet fysiek in de Paasnacht met kaarsjes vuur aan elkaar door kunnen geven, dat dit jaar heel praktisch doen door lichtpuntjes te ZIJN, daar, waar mogelijk....

Zalig Pasen.