Doorgaan naar hoofdcontent

Maartse buien en Vastentijd

Het is maart. De maartse buien zijn in volle hevigheid bezig.
De Veertigdagentijd is begonnen en zo ook veel voorbereidende activiteiten naar Pasen toe. De moederretraites bijvoorbeeld, en afgelopen weekeind op zondag een mooie jongerenbijeenkomst 'Tune your identity' in Nijmegen. Met een beetje uitwaaien tussendoor!

Deze foto is op die dag genomen. Even de zaklamp van een telefoon op een brandende kaars gericht... zie je het? De schaduw van de kaars heeft geen vlam. Je ziet zelfs de lont.
Wij zijn als die brandende kaarsen. Als je alleen de schaduwkant ziet, en denkt dat jouw kaars geen licht geeft, dan brandt jouw kaars eigenlijk heel zuiver. Alleen de roetdeeltjes in een vlam geven schaduw.
De uitdaging is dan op zulke momenten, de momenten dat je alleen de schaduwkant ziet, je om te draaien, innerlijk om te draaien, en het LICHT te zoeken.
Lichtpuntjes in iedere dag, maar ook verder nog, naar God, het Licht van de wereld.
En gedurende deze vastentijd gaan we zo op weg naar Pasen. Naar... het licht van Pasen. Zoals ook in de Paasnacht, als de kerk helemaal donker is, en alleen de brandende Paaskaars naar binnen wordt gedragen, en in die donkere stilte bij dat ene vlammetje het lied klinkt: "Lumen Christi!" - "Licht van Christus!"

Veertig dagen onderweg. Heb je ook die '40-days-challenges' voorbij zien komen? Alleen... die stoppen te vroeg! De vastentijd duurt veertig dagen én de zondagen; die tellen bij de veertig dagen niet mee. Reken maar na: van Aswoensdag tot en met de zaterdag in de Goede Week. Dat zijn meer dan veertig dagen; zonder de zondagen precies veertig.
Bij een 'challenge' ligt de focus op wat je moet doen (of juist laten). Veertig-dagen-niet-dit.. . - vul maar in.
Maar de focus ligt bij het vasten op voorbereiden op Pasen. Via gebed, via iets nalaten wat je moeilijk vindt na te laten.... spelletjes op je telefoon bijvoorbeeld, of snoep.... dat weet iedereen voor zichzelf wel.... en daarnaast ook: concrete hulp aan anderen. Via vastenacties, je tijd delen door mensen te bezoeken - noem maar op.

Vandaag was er weer een mooie groep in het klooster in de zaal. Dit keer geen middelbare scholieren, geen vormselgroep, geen basisschoolklassen, geen PABO-klas, nee, ook geen KBO-groep; het waren docenten Levensbeschouwing van middelbare scholen op studiedag. Een mooie groep!
En hen heb ik beloofd twee links te plaatsen zodat een aantal leerlingen enquêtes van HBO-studenten kunnen invullen:
- deze over 'wat is een klooster eigenlijk':
- en deze over 'museumbezoek'.

Als je dit leest en op de middelbare school zit, wil je ze dan ook even invullen? De twee studenten zijn je dankbaar.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Hoe zit dat nou met 'nonnen' en 'zusters'?

Op het blogbericht van 2 juli kwam een interessante reactie: Hoe komt u erbij dat de aanduiding 'non' monialen betreft? Daar is geen sprake van. Het woord werd en wordt in Nederland helaas nog vaak gebruikt om vrouwelijke religieuzen in het algemeen aan te duiden en dan wel met een kleinerende en kwetsende bijklank. 'Non' moet daarom te allen tijde vermeden worden. 'Zuster' is voor alle vrouwelijke religieuzen correct katholiek taalgebruik. Over het algemeen beantwoord ik geen anonieme commentaren, omdat ze, wel, anoniem zijn. Dus ook geen antwoordmogelijkheid achter laten; ook dit commentaar heeft een no-reply. Toch maak ik een uitzondering, omdat het een commentaar is wat inderdaad uitleg behoeft. Ik ben nu 25 jaar in het klooster, in een apostolische gemeenschap, dus een zuster. Het woord 'non' is als sinds de vierde eeuw gebruikelijk voor Godgewijde vrouwen (oorsprong: Hiëronymus), van het latijnse 'nonnus', wat eerbiedwaa

Geen woorden...

Vijf maal hebben de klokken geluid voor een overleden medezuster, deze maand. Vijf maal hebben we ons best gedaan families van medezusters foto's toe te sturen van de waardige eenvoudige begrafenissen in kleine kring op ons kloosterkerkhof, omdat het door de maatregelen logischerwijze niet mogelijk was voor familie en vrienden van de zusters om te komen. Ook wij hebben geen woorden. Soms vallen Goede Vrijdag, Stille Zaterdag en Pasen op één dag. Hierbij, op deze plaats, willen we wel onze dank uitspreken. Dank voor de goede zorg, dank voor het meeleven en het mee-bidden. Ook wij blijven bidden om kracht, moed, sterkte en troost voor allen die dat zo nodig hebben in deze tijd. En om geduld. Want nu is het belangrijk om geduld te hebben. Om de maatregelen vol te houden. We hebben al een tijdje geen nieuwe zieken, dat is goed nieuws.  Zr. Anno , Zr. Roselien , Zr. Richardus, Zr. Electa, Zr. Marije, mogen zij, en alle overledenen van deze tijd, rusten in vrede.

Mythes en legenden over klooster en intreden

Er zijn veel verschillende verhalen en mythen die de ronde doen over het klooster in het algemeen en over intreden in het bijzonder. Hieronder worden er een paar weerlegd. Er zijn momenteel maar weinig roepingen, dus jullie laten iedereen toe die wil intreden.  Dit hoor ik regelmatig van mensen, en telkens is de verbazing groot als ik zeg dat dit totaal niet klopt. Iemand toelaten tot het klooster is geen eenvoudig iets, dus daar gaan we ook niet lichtvaardig mee om. Er zijn een aantal redenen om iemand al bij voorbaat te weigeren. Ten eerste zijn we niet genderneutraal, we laten echt alleen vrouwen toe. Zo'n vrouw moet dan ook nog eens rooms-katholiek zijn, ongehuwd en zonder kinderen. In andere kloosters laten ze wel weduwen toe als de kinderen boven de 18 zijn, dat mag volgens  kerkelijk recht. Omdat wij een missiecongregatie zijn en je dus nooit weet in welk ver land je terecht kan komen laten wij geen moeders toe. Iemand die schulden heeft zal die eerst moeten afbetalen, o