Doorgaan naar hoofdcontent

Ik ben blij dat je hier bent! Hoe je God kunt herkennen in alledaagse situaties

Eind november was ik op weg naar een sollicitatiegesprek. Op de radio klonk een liedje van BlØf en Geike Arnaert waarin vooral 1 regel mij erg aansprak: ik ben blij dat je hier bent. Het gesprek liep goed en enkele weken later was ik dolgelukkig met een nieuwe baan. Ik mag zorgen voor mensen met een verstandelijke beperking. De regel ik ben blij dat je hier bent is heel vaak van toepassing. Als ik de deur van de woning opendoe om met werken te beginnen laten de bewoners duidelijk merken dat ze blij zijn dat ik er ben. De een begint te schreeuwen van plezier, de ander begint me te knuffelen, een volgende laat een grote glimlach zien. Ieder op zijn of haar eigen manier, zoals God hen geschapen heeft. En zo is ieder van hen perfect zoals ze zijn, want God zag dat het goed was toen Hij hen geschapen heeft. God zegt tegen de mensen waarvoor ik mag zorgen, tegen mijn collega's en ook tegen mij: IK ben blij dat je hier bent. IK heb ervoor gekozen om jou zo uniek te maken als je bent. En zo ben je goed, je bent een kind van mij waar ik heel veel van houd. God geeft ons zijn liefde ook door andere mensen.
Elke keer als een cliënt laat merken dat hij/zij blij is met mijn aanwezigheid zie ik daarin Gods liefde. En als ik dan met iemand terugwandel van de dagbesteding en de genade krijg om te zien hoe mooi die persoon is laat God zich ook (her)kennen. Gewoon elke dag.Hoe zie jij dat in jouw leven? Wie zegt er tegen jou wel eens 'ik ben blij dat je er bent'? En tegen wie ben jij in staat te zeggen dat je die persoon waardeert, gewoon omdat hij/zij er is en niet om datgene wat hij/zij doet?
Op die manier zegt God tegen ieder van ons: Ik houd van jou, Jij bent mijn geliefd kind, Ik heb je bij naam geroepen, IK ben blij dat je hier bent. En dan maakt het niet uit of je IQ 140 is of 40. Je bent net zoveel waard met een VMBO-advies als met een gymnasium-advies, met een baan als loodgieter of als professor.  Of je nu kunt praten of jezelf alleen door klanken verstaanbaar kunt maken, of je nu in een rolstoel zit of elke dag loopt te dansen, je bent geliefd. God houdt van ons, hoe beschadigd, beperkt, gehandicapt of ziek we ook worden geacht door de buitenwerld. Elke keer dat iemand laat merken dat hij/zij blij is dat ik er ben, ongeacht al mijn fouten en tekortkomingen, ervaar ik Gods liefde. En bij het horen van het liedje van  BlØf en Geike Arnaert komt er steeds een glimlach op mijn gezicht en het is voor mij een herinnering om mezelf aan te nemen zoals ik ben. 
Op welke manieren laat God jou zijn liefde blijken? En ben jij in staat om aan anderen Gods liefde door te geven, al is het maar door een glimlach?









Reacties

Populaire posts van deze blog

Hoe zit dat nou met 'nonnen' en 'zusters'?

Op het blogbericht van 2 juli kwam een interessante reactie: Hoe komt u erbij dat de aanduiding 'non' monialen betreft? Daar is geen sprake van. Het woord werd en wordt in Nederland helaas nog vaak gebruikt om vrouwelijke religieuzen in het algemeen aan te duiden en dan wel met een kleinerende en kwetsende bijklank. 'Non' moet daarom te allen tijde vermeden worden. 'Zuster' is voor alle vrouwelijke religieuzen correct katholiek taalgebruik. Over het algemeen beantwoord ik geen anonieme commentaren, omdat ze, wel, anoniem zijn. Dus ook geen antwoordmogelijkheid achter laten; ook dit commentaar heeft een no-reply. Toch maak ik een uitzondering, omdat het een commentaar is wat inderdaad uitleg behoeft. Ik ben nu 25 jaar in het klooster, in een apostolische gemeenschap, dus een zuster. Het woord 'non' is als sinds de vierde eeuw gebruikelijk voor Godgewijde vrouwen (oorsprong: Hiëronymus), van het latijnse 'nonnus', wat eerbiedwaa...

Een tweede missieklooster!

Eigenlijk, vergeleken met ons Missieklooster Heilig Bloed, is het een kloostertje. Maar het klopt, wij starten een nieuw kloostertje in Alphen, Noord-Brabant. Dus nu hebben we een klooster in Oost-Brabant én eentje in West-Brabant. Er verschenen leuke artikelen in diverse media, en nu eindelijk ook hier. Een vreugdevol weekeind, met een één, twee, drie.... Één nieuw kloostertje gestart Twéé jubilarissen Drie jonge zusters die hun geloften vernieuwd hebben. Kortom, een mooi en bijzonder weekeind, waarbij 2 februari, Opdracht van de Heer, ook Maria Lichtmis genoemd, op een zondag viel en dus extra groot werd gevierd. Foto: Parochie Sint Jan de Doper; de drie missiezusters worden voorgesteld Het Missieklooster in Alphen NB een stralend weekeind, zon door de mooie ramen van Missieklooster Heilig Bloed, Aarle-Rixtel  Opdracht van de Heer

Pasen - en Paus Franciscus overleden

 Terwijl ik vanmorgen bezig was met het bericht om een Zalig Pasen op de blog te schrijven kwam het bericht binnen dat Paus Franciscus is overleden. Op Eerste Paasdag sprak hij zelf de zegen voor Kerk en Wereld uit; het was te zien dat het hem kracht kostte, maar hij was er. Vanmorgen, toch onverwacht snel, overleden. Paus Franciscus overleden: ‘een paus van de bemoediging met een groot hart voor de zwakkeren’ - Rooms-Katholieke Kerk Nederland In de berichten op de site van de Rooms Katholiek Kerk (Nederlandse Kerkprovincie) staat een mooi stuk. Hij wordt de paus van bemoediging genoemd. Ik zou er ook aan willen toevoegen: de paus van de hoop, en de paus die opriep om de vreugde van het Evangelie te blijven verkondigen.  Dit jaar, het jubileumjaar, is door hem uitgeroepen als 'Jaar van de Hoop'. Het maakt het een beetje tot zijn jaar.  In vele landen luiden de klokken vanavond. In Rome hebben ze vanmorgen geluid, ook de Notre Dame in Parijs luidde vanmorgen. In Oostenrijk...