Doorgaan naar hoofdcontent

Ik ben blij dat je hier bent! Hoe je God kunt herkennen in alledaagse situaties

Eind november was ik op weg naar een sollicitatiegesprek. Op de radio klonk een liedje van BlØf en Geike Arnaert waarin vooral 1 regel mij erg aansprak: ik ben blij dat je hier bent. Het gesprek liep goed en enkele weken later was ik dolgelukkig met een nieuwe baan. Ik mag zorgen voor mensen met een verstandelijke beperking. De regel ik ben blij dat je hier bent is heel vaak van toepassing. Als ik de deur van de woning opendoe om met werken te beginnen laten de bewoners duidelijk merken dat ze blij zijn dat ik er ben. De een begint te schreeuwen van plezier, de ander begint me te knuffelen, een volgende laat een grote glimlach zien. Ieder op zijn of haar eigen manier, zoals God hen geschapen heeft. En zo is ieder van hen perfect zoals ze zijn, want God zag dat het goed was toen Hij hen geschapen heeft. God zegt tegen de mensen waarvoor ik mag zorgen, tegen mijn collega's en ook tegen mij: IK ben blij dat je hier bent. IK heb ervoor gekozen om jou zo uniek te maken als je bent. En zo ben je goed, je bent een kind van mij waar ik heel veel van houd. God geeft ons zijn liefde ook door andere mensen.
Elke keer als een cliënt laat merken dat hij/zij blij is met mijn aanwezigheid zie ik daarin Gods liefde. En als ik dan met iemand terugwandel van de dagbesteding en de genade krijg om te zien hoe mooi die persoon is laat God zich ook (her)kennen. Gewoon elke dag.Hoe zie jij dat in jouw leven? Wie zegt er tegen jou wel eens 'ik ben blij dat je er bent'? En tegen wie ben jij in staat te zeggen dat je die persoon waardeert, gewoon omdat hij/zij er is en niet om datgene wat hij/zij doet?
Op die manier zegt God tegen ieder van ons: Ik houd van jou, Jij bent mijn geliefd kind, Ik heb je bij naam geroepen, IK ben blij dat je hier bent. En dan maakt het niet uit of je IQ 140 is of 40. Je bent net zoveel waard met een VMBO-advies als met een gymnasium-advies, met een baan als loodgieter of als professor.  Of je nu kunt praten of jezelf alleen door klanken verstaanbaar kunt maken, of je nu in een rolstoel zit of elke dag loopt te dansen, je bent geliefd. God houdt van ons, hoe beschadigd, beperkt, gehandicapt of ziek we ook worden geacht door de buitenwerld. Elke keer dat iemand laat merken dat hij/zij blij is dat ik er ben, ongeacht al mijn fouten en tekortkomingen, ervaar ik Gods liefde. En bij het horen van het liedje van  BlØf en Geike Arnaert komt er steeds een glimlach op mijn gezicht en het is voor mij een herinnering om mezelf aan te nemen zoals ik ben. 
Op welke manieren laat God jou zijn liefde blijken? En ben jij in staat om aan anderen Gods liefde door te geven, al is het maar door een glimlach?









Reacties

Populaire posts van deze blog

Hoe zit dat nou met 'nonnen' en 'zusters'?

Op het blogbericht van 2 juli kwam een interessante reactie: Hoe komt u erbij dat de aanduiding 'non' monialen betreft? Daar is geen sprake van. Het woord werd en wordt in Nederland helaas nog vaak gebruikt om vrouwelijke religieuzen in het algemeen aan te duiden en dan wel met een kleinerende en kwetsende bijklank. 'Non' moet daarom te allen tijde vermeden worden. 'Zuster' is voor alle vrouwelijke religieuzen correct katholiek taalgebruik. Over het algemeen beantwoord ik geen anonieme commentaren, omdat ze, wel, anoniem zijn. Dus ook geen antwoordmogelijkheid achter laten; ook dit commentaar heeft een no-reply. Toch maak ik een uitzondering, omdat het een commentaar is wat inderdaad uitleg behoeft. Ik ben nu 25 jaar in het klooster, in een apostolische gemeenschap, dus een zuster. Het woord 'non' is als sinds de vierde eeuw gebruikelijk voor Godgewijde vrouwen (oorsprong: Hiëronymus), van het latijnse 'nonnus', wat eerbiedwaa

Geen woorden...

Vijf maal hebben de klokken geluid voor een overleden medezuster, deze maand. Vijf maal hebben we ons best gedaan families van medezusters foto's toe te sturen van de waardige eenvoudige begrafenissen in kleine kring op ons kloosterkerkhof, omdat het door de maatregelen logischerwijze niet mogelijk was voor familie en vrienden van de zusters om te komen. Ook wij hebben geen woorden. Soms vallen Goede Vrijdag, Stille Zaterdag en Pasen op één dag. Hierbij, op deze plaats, willen we wel onze dank uitspreken. Dank voor de goede zorg, dank voor het meeleven en het mee-bidden. Ook wij blijven bidden om kracht, moed, sterkte en troost voor allen die dat zo nodig hebben in deze tijd. En om geduld. Want nu is het belangrijk om geduld te hebben. Om de maatregelen vol te houden. We hebben al een tijdje geen nieuwe zieken, dat is goed nieuws.  Zr. Anno , Zr. Roselien , Zr. Richardus, Zr. Electa, Zr. Marije, mogen zij, en alle overledenen van deze tijd, rusten in vrede.

Eucharistievieringen in de Kerstnacht in Laarbeek

In het Gemeenschapsblad van Aarle-Rixtel staat "op 24 december geen Eucharistieviering in het Missieklooster". Klopt dat? Er had moeten staan, zoals wel correct in de MooiLaarbeek-krant stond: "24 dec. vervalt de Eucharistieviering om 17.30 uur." Wij hebben onze Kerstnacht-Eucharistieviering inderdaad nergens online gezet. De mensen die een directe band met het klooster hebben (werk, familie, directe buren...) weten de tijd toch wel. Er zijn in onze parochie vele Eucharistievieringen met Kerstmis. En op Eerste Kerstdag, Tweede Kerstdag, en alle andere dagen van het jaar bent u van harte welkom! Maar in de Kerstnacht hebben we al jaren (niet alleen dit jaar) het gebruik dat we de tijd niet in de bladen zetten. Heel logisch. We hebben een inpandige kerk, op de eerste verdieping, en het werd gewoon te vol. Als alle mensen die op 24 december vóór 14.00 dit blog hebben bezocht bijvoorbeeld zouden komen, dan zouden we moeten stapelen. In de hoogte. Want dat