Na berichten uit Mozambique en Kenia is het dan eindelijk tijd voor een bericht uit Zuid-Afrika.
Zoals Zr. Madeleine al schreef is er, niet alleen in Mozambique maar in het hele zuidelijke deel van Afrika veel te weinig regen gevallen. We zijn blij met elke regendruppel, want als er niet genoeg regen valt hebben we op het eind van het jaar geen water meer. En niet alleen mensen hebben water nodig, maar ook dieren en planten. Denk bijvoorbeeld aan gras, dat niet kan groeien zonder water. Als er geen gras is hebben de koeien niet genoeg te eten, geven ze niet genoeg melk, en komt er dus tekort aan melk en melkproducten zoals kaas. Waar wij normaal gesproken kaas kopen is al sinds 3 weken geen kaas meer verkrijgbaar, we vermoeden dat de droogte daarmee te maken heeft.
Op 3 augustus hadden we verkiezingen, waar mensen zelfs een dag vrij voor kregen, zo belangrijk is dat. In 1994 waren de eerste vrije verkiezingen, de mensen zijn dankbaar dat ze mogen stemmen. Helaas was er ook veel geweld, vooral hier in KwazuluNatal, de provincie waartoe Mariannhill behoort. Het ging dit keer om verkiezingen voor de gemeente, waarvoor elke politieke partij mensen verkiesbaar stelde. Een aantal van deze kandidaten, voornamelijk van de African National Congress,
(de partij van Nelson Mandela) is vermoord omdat mensen het niet eens waren met de persoon die verkiesbaar was. Ook werden scholen in brand gestoken en soms hele wijken of townships afgesloten door boze demonstranten. De verkiezingen zijn nu voorbij maar er is nog steeds veel te doen om de ANC, met name president Zuma ligt regelmatig onder vuur. Voor zover ik heb kunnen volgen had hij voor zichzelf een mooie villa gebouwd van belastinggeld, dat dus niet voor hem bedoeld was maar voor het volk. Na een rechtszaak door de nationale aanklager moet hij het geld daarvoor nu terugbetalen, het gaat dan om enkele miljoenen in Rand, omgerekend een paar honderdduizend Euro's.
Gelukkig zijn er ook goede dingen te melden. Zo was er op 18 juli Nelson Mandela Day. Iedereen wordt dan opgeroepen om 67 minuten iets bij te dragen aan de gemeenschap. Die 67 minuten staan voor de 67 jaar dat Nelson Mandela zich inzette voor zijn land.
Het was indrukwekkend om te zien hoeveel mensen gehoor gaven aan die oproep. In ons kindertehuis, St. Vincent's bijvoorbeeld, was het de hele dag een af en aan van groepen die van alles brachten: van kleding tot eten tot cake tot speelgoed maar vooral ook tijd. Tijd om er echt te zijn voor de kinderen, om ze te laten weten dat ze geliefd zijn. En dat is eigenlijk het belangrijkste!
Hier in Mariannhill bereiden we ons voor op het provinciale kapittel, een vergadering met de provinciale overste Zr. Immaculate en haar raad en met alle oversten van de verschillende kloosters hier in onze provincie. Het gaat dan om zaken die belangrijk zijn voor ons hier in Zuid-Afrika, maar het dient ook als voorbereiding op het generale kapittel dat volgend jaar gehouden wordt in Shillington, Verenigde Staten. Dat gaat er trouwens heel democratisch aan toe: elke zuster die meer dan 3 jaar professie heeft mag stemmen voor vertegenwoordigers voor het provinciale kapittel en ook voor 2 vertegenwoordigsters voor het generale kapittel. Sommige zusters zijn automatisch al 'uitverkoren', zoals de provinciale overste. Voor de anderen geldt dat na tellen van de stemmen degenen met de meeste stemmen deelnemen aan het kapittel. Elke zuster mag trouwens onderwerpen aandragen die zij belangrijk vindt voorafgaand aan het kapittel. Zo heeft uiteindelijk toch iedereen een beetje een 'stem'.
Verder zijn er nogal wat wisselingen gaande, 1 zuster is vanuit het ziekenhuisapostolaat nu werkzaam in de financiele administratie van een van onze projecten. Een andere zuster is overgeplaatst vanuit een kleine gemeenschap naar onze grote gemeenschap (we zijn zo'n 50 zusters). Zij werkt nu mee in de keuken. Beiden zijn net als ik tijdelijk geprofest, dat betekent dat ze wel leven als zusters maar nog geen eeuwige trouw beloofd hebben. En beiden zijn jonger dan ik, wat ook wel eens fijn is om niet de jongste in huis te zijn!
Op 8 september vernieuwden 2 zusters hun geloften tijdens de Heilige Mis en in november zal een van onze zusters haar eeuwige geloften afleggen. Daar verheugen we ons nu al op. Het is een soort trouwdag, na het afleggen van de geloften voor eeuwig krijgt ze dan ook een ring. Die staat symbool voor trouw, zoals ook bij een huwelijk. En daar hoort uiteraard een groot feest bij!
Groeten vanuit Zuid-Afrika
De traditionele Zulu-kleding staat ook mooi als je Nederlandse bent......
Zoals Zr. Madeleine al schreef is er, niet alleen in Mozambique maar in het hele zuidelijke deel van Afrika veel te weinig regen gevallen. We zijn blij met elke regendruppel, want als er niet genoeg regen valt hebben we op het eind van het jaar geen water meer. En niet alleen mensen hebben water nodig, maar ook dieren en planten. Denk bijvoorbeeld aan gras, dat niet kan groeien zonder water. Als er geen gras is hebben de koeien niet genoeg te eten, geven ze niet genoeg melk, en komt er dus tekort aan melk en melkproducten zoals kaas. Waar wij normaal gesproken kaas kopen is al sinds 3 weken geen kaas meer verkrijgbaar, we vermoeden dat de droogte daarmee te maken heeft.
Op 3 augustus hadden we verkiezingen, waar mensen zelfs een dag vrij voor kregen, zo belangrijk is dat. In 1994 waren de eerste vrije verkiezingen, de mensen zijn dankbaar dat ze mogen stemmen. Helaas was er ook veel geweld, vooral hier in KwazuluNatal, de provincie waartoe Mariannhill behoort. Het ging dit keer om verkiezingen voor de gemeente, waarvoor elke politieke partij mensen verkiesbaar stelde. Een aantal van deze kandidaten, voornamelijk van de African National Congress,
(de partij van Nelson Mandela) is vermoord omdat mensen het niet eens waren met de persoon die verkiesbaar was. Ook werden scholen in brand gestoken en soms hele wijken of townships afgesloten door boze demonstranten. De verkiezingen zijn nu voorbij maar er is nog steeds veel te doen om de ANC, met name president Zuma ligt regelmatig onder vuur. Voor zover ik heb kunnen volgen had hij voor zichzelf een mooie villa gebouwd van belastinggeld, dat dus niet voor hem bedoeld was maar voor het volk. Na een rechtszaak door de nationale aanklager moet hij het geld daarvoor nu terugbetalen, het gaat dan om enkele miljoenen in Rand, omgerekend een paar honderdduizend Euro's.
Gelukkig zijn er ook goede dingen te melden. Zo was er op 18 juli Nelson Mandela Day. Iedereen wordt dan opgeroepen om 67 minuten iets bij te dragen aan de gemeenschap. Die 67 minuten staan voor de 67 jaar dat Nelson Mandela zich inzette voor zijn land.
Het was indrukwekkend om te zien hoeveel mensen gehoor gaven aan die oproep. In ons kindertehuis, St. Vincent's bijvoorbeeld, was het de hele dag een af en aan van groepen die van alles brachten: van kleding tot eten tot cake tot speelgoed maar vooral ook tijd. Tijd om er echt te zijn voor de kinderen, om ze te laten weten dat ze geliefd zijn. En dat is eigenlijk het belangrijkste!
Hier in Mariannhill bereiden we ons voor op het provinciale kapittel, een vergadering met de provinciale overste Zr. Immaculate en haar raad en met alle oversten van de verschillende kloosters hier in onze provincie. Het gaat dan om zaken die belangrijk zijn voor ons hier in Zuid-Afrika, maar het dient ook als voorbereiding op het generale kapittel dat volgend jaar gehouden wordt in Shillington, Verenigde Staten. Dat gaat er trouwens heel democratisch aan toe: elke zuster die meer dan 3 jaar professie heeft mag stemmen voor vertegenwoordigers voor het provinciale kapittel en ook voor 2 vertegenwoordigsters voor het generale kapittel. Sommige zusters zijn automatisch al 'uitverkoren', zoals de provinciale overste. Voor de anderen geldt dat na tellen van de stemmen degenen met de meeste stemmen deelnemen aan het kapittel. Elke zuster mag trouwens onderwerpen aandragen die zij belangrijk vindt voorafgaand aan het kapittel. Zo heeft uiteindelijk toch iedereen een beetje een 'stem'.
Verder zijn er nogal wat wisselingen gaande, 1 zuster is vanuit het ziekenhuisapostolaat nu werkzaam in de financiele administratie van een van onze projecten. Een andere zuster is overgeplaatst vanuit een kleine gemeenschap naar onze grote gemeenschap (we zijn zo'n 50 zusters). Zij werkt nu mee in de keuken. Beiden zijn net als ik tijdelijk geprofest, dat betekent dat ze wel leven als zusters maar nog geen eeuwige trouw beloofd hebben. En beiden zijn jonger dan ik, wat ook wel eens fijn is om niet de jongste in huis te zijn!
Op 8 september vernieuwden 2 zusters hun geloften tijdens de Heilige Mis en in november zal een van onze zusters haar eeuwige geloften afleggen. Daar verheugen we ons nu al op. Het is een soort trouwdag, na het afleggen van de geloften voor eeuwig krijgt ze dan ook een ring. Die staat symbool voor trouw, zoals ook bij een huwelijk. En daar hoort uiteraard een groot feest bij!
Groeten vanuit Zuid-Afrika
Reacties
Een reactie posten