Doorgaan naar hoofdcontent

God gelooft wel in de mens...

"God verdwijnt uit Nederland"... Dat is serieus een kop boven artikelen die verslag uitbrengen van de resultaten van een onderzoek wat onlangs in de pers is gekomen. Het onderzoek, wat vanaf 1966 om de tien jaar plaatsvindt, laat zien dat wéér meer Nederlanders niet in God of in een hogere macht zeggen te geloven. Toch roept zo'n onderzoek ook vragen op. Er worden namelijk (tromgeroffel graag) maar liefst 2100 Nederlanders ondervraagd.
Nou ben ik natuurlijk nieuwsgierig. Ik mag aannemen dat de onderzoekers werkelijk een poging gedaan hebben een dwarsdoorsnede van de Nederlandse samenleving te ondervragen.
Maar ik ben nieuwsgierig. Wat zou volgens die onderzoekers een werkelijk goede onderzoeksgroep zijn?
Uit alle leeftijdsgroeperingen? Inkomensgroeperingen? Evenredig aandeel platteland-stad? Uit elke provincie? Verschillende achtergronden?

Mijn indruk is namelijk helemaal niet dat minder mensen gelovig zijn. Het lijkt erop dat meer mensen op zoek zijn naar de zin van hun leven dan ooit. En werkelijk vragen stellen. Cursussen volgen als de WaaromJezus-rk online. Alpha-cursussen lijken er ook meer te zijn dan tien jaar geleden. Geloofscursussen in veel bisdommen. Kinderkampen en KISI-Kids. Moederretraites, Kindergebedsscholen. Groepen vrijwilligers in parochies die zó groot zijn, dat ze de groep voor het jaarlijkse uitstapje maar in tweeën splitsen...
En natuurlijk de vele mensen die even een kaarsje komen opsteken in de Lourdesgrot in de tuin. Of op de vele andere plaatsen waar dat kan, om de basiliek in Maastricht en de St Jan in Den Bosch maar eens te noemen.

Wekelijks leid ik ongeveer drie groepen rond, schoolklassen en vormelingen niet meegerekend; mij valt op dat tegenwoordig vrijwel iedereen de naam van de huidige paus kent. Dat was tien jaar geleden dus echt niet zo...

Natuurlijk zijn er grote groepen mensen die nooit of vrijwel nooit in de kerk komen. Toch weten ook zij vaak méér dan tien jaar geleden. Dat zie ik tenminste in de rondleidingen en in de gastlessen die ik geef. En de inzet is vaak groot. Mensen willen werkelijk anderen helpen, en brengen de werken van Barmhartigheid in de praktijk, vaak zonder ook maar te weten dat die in de Bijbel staan.

Vertrouwen op God klinkt anders dan geloven IN God. Toch is het werkelijk geloof als je vertrouwt op het goede. Erop vertrouwt, dat er bijvoorbeeld een grotere liefde is, dan je je kunt voorstellen, maar waar je deel van uit wilt maken. Ja, ook dat is geloof, want God is Liefde. Ik ben wel benieuwd naar de vragen van dat onderzoek... en naar de verandering van de definitie van het woord 'spiritueel' tussen 1966 en nu.... want zelfs al zouden de vragen hetzelfde zijn gebleven, dan kunnen ze nu toch een andere inhoud hebben gekregen.

En de titel van de artikelen die het onderzoek belichten klopt in ieder geval niet. Je kunt nog wel verdedigen een zin te gebruiken als "Nederland is God kwijt geraakt" of "Meerderheid van de Nederlanders zegt niet in God te geloven", hoewel ik dan nog steeds "Meerderheid van de ondervraagde Nederlanders zegt niet in God te geloven" logischer vind.

Maar waar ik heen wil met dit stukje?
Heel eenvoudig. God verdwijnt niet uit Nederland, want, God is alomtegenwoordig. En té dichtbij om te kunnen zien. Wij mensen hebben de neiging Hem te ver weg te zoeken. Maar verdwijnen zal Hij niet, óók als niemand meer in Hem gelooft. Want Hij gelooft wel in ons.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Hoe zit dat nou met 'nonnen' en 'zusters'?

Op het blogbericht van 2 juli kwam een interessante reactie: Hoe komt u erbij dat de aanduiding 'non' monialen betreft? Daar is geen sprake van. Het woord werd en wordt in Nederland helaas nog vaak gebruikt om vrouwelijke religieuzen in het algemeen aan te duiden en dan wel met een kleinerende en kwetsende bijklank. 'Non' moet daarom te allen tijde vermeden worden. 'Zuster' is voor alle vrouwelijke religieuzen correct katholiek taalgebruik. Over het algemeen beantwoord ik geen anonieme commentaren, omdat ze, wel, anoniem zijn. Dus ook geen antwoordmogelijkheid achter laten; ook dit commentaar heeft een no-reply. Toch maak ik een uitzondering, omdat het een commentaar is wat inderdaad uitleg behoeft. Ik ben nu 25 jaar in het klooster, in een apostolische gemeenschap, dus een zuster. Het woord 'non' is als sinds de vierde eeuw gebruikelijk voor Godgewijde vrouwen (oorsprong: Hiëronymus), van het latijnse 'nonnus', wat eerbiedwaa

Geen woorden...

Vijf maal hebben de klokken geluid voor een overleden medezuster, deze maand. Vijf maal hebben we ons best gedaan families van medezusters foto's toe te sturen van de waardige eenvoudige begrafenissen in kleine kring op ons kloosterkerkhof, omdat het door de maatregelen logischerwijze niet mogelijk was voor familie en vrienden van de zusters om te komen. Ook wij hebben geen woorden. Soms vallen Goede Vrijdag, Stille Zaterdag en Pasen op één dag. Hierbij, op deze plaats, willen we wel onze dank uitspreken. Dank voor de goede zorg, dank voor het meeleven en het mee-bidden. Ook wij blijven bidden om kracht, moed, sterkte en troost voor allen die dat zo nodig hebben in deze tijd. En om geduld. Want nu is het belangrijk om geduld te hebben. Om de maatregelen vol te houden. We hebben al een tijdje geen nieuwe zieken, dat is goed nieuws.  Zr. Anno , Zr. Roselien , Zr. Richardus, Zr. Electa, Zr. Marije, mogen zij, en alle overledenen van deze tijd, rusten in vrede.

Eucharistievieringen in de Kerstnacht in Laarbeek

In het Gemeenschapsblad van Aarle-Rixtel staat "op 24 december geen Eucharistieviering in het Missieklooster". Klopt dat? Er had moeten staan, zoals wel correct in de MooiLaarbeek-krant stond: "24 dec. vervalt de Eucharistieviering om 17.30 uur." Wij hebben onze Kerstnacht-Eucharistieviering inderdaad nergens online gezet. De mensen die een directe band met het klooster hebben (werk, familie, directe buren...) weten de tijd toch wel. Er zijn in onze parochie vele Eucharistievieringen met Kerstmis. En op Eerste Kerstdag, Tweede Kerstdag, en alle andere dagen van het jaar bent u van harte welkom! Maar in de Kerstnacht hebben we al jaren (niet alleen dit jaar) het gebruik dat we de tijd niet in de bladen zetten. Heel logisch. We hebben een inpandige kerk, op de eerste verdieping, en het werd gewoon te vol. Als alle mensen die op 24 december vóór 14.00 dit blog hebben bezocht bijvoorbeeld zouden komen, dan zouden we moeten stapelen. In de hoogte. Want dat