"God verdwijnt uit Nederland"... Dat is serieus een kop boven artikelen die verslag uitbrengen van de resultaten van een onderzoek wat onlangs in de pers is gekomen. Het onderzoek, wat vanaf 1966 om de tien jaar plaatsvindt, laat zien dat wéér meer Nederlanders niet in God of in een hogere macht zeggen te geloven. Toch roept zo'n onderzoek ook vragen op. Er worden namelijk (tromgeroffel graag) maar liefst 2100 Nederlanders ondervraagd.
Nou ben ik natuurlijk nieuwsgierig. Ik mag aannemen dat de onderzoekers werkelijk een poging gedaan hebben een dwarsdoorsnede van de Nederlandse samenleving te ondervragen.
Maar ik ben nieuwsgierig. Wat zou volgens die onderzoekers een werkelijk goede onderzoeksgroep zijn?
Uit alle leeftijdsgroeperingen? Inkomensgroeperingen? Evenredig aandeel platteland-stad? Uit elke provincie? Verschillende achtergronden?
Mijn indruk is namelijk helemaal niet dat minder mensen gelovig zijn. Het lijkt erop dat meer mensen op zoek zijn naar de zin van hun leven dan ooit. En werkelijk vragen stellen. Cursussen volgen als de WaaromJezus-rk online. Alpha-cursussen lijken er ook meer te zijn dan tien jaar geleden. Geloofscursussen in veel bisdommen. Kinderkampen en KISI-Kids. Moederretraites, Kindergebedsscholen. Groepen vrijwilligers in parochies die zó groot zijn, dat ze de groep voor het jaarlijkse uitstapje maar in tweeën splitsen...
En natuurlijk de vele mensen die even een kaarsje komen opsteken in de Lourdesgrot in de tuin. Of op de vele andere plaatsen waar dat kan, om de basiliek in Maastricht en de St Jan in Den Bosch maar eens te noemen.
Wekelijks leid ik ongeveer drie groepen rond, schoolklassen en vormelingen niet meegerekend; mij valt op dat tegenwoordig vrijwel iedereen de naam van de huidige paus kent. Dat was tien jaar geleden dus echt niet zo...
Natuurlijk zijn er grote groepen mensen die nooit of vrijwel nooit in de kerk komen. Toch weten ook zij vaak méér dan tien jaar geleden. Dat zie ik tenminste in de rondleidingen en in de gastlessen die ik geef. En de inzet is vaak groot. Mensen willen werkelijk anderen helpen, en brengen de werken van Barmhartigheid in de praktijk, vaak zonder ook maar te weten dat die in de Bijbel staan.
Vertrouwen op God klinkt anders dan geloven IN God. Toch is het werkelijk geloof als je vertrouwt op het goede. Erop vertrouwt, dat er bijvoorbeeld een grotere liefde is, dan je je kunt voorstellen, maar waar je deel van uit wilt maken. Ja, ook dat is geloof, want God is Liefde. Ik ben wel benieuwd naar de vragen van dat onderzoek... en naar de verandering van de definitie van het woord 'spiritueel' tussen 1966 en nu.... want zelfs al zouden de vragen hetzelfde zijn gebleven, dan kunnen ze nu toch een andere inhoud hebben gekregen.
En de titel van de artikelen die het onderzoek belichten klopt in ieder geval niet. Je kunt nog wel verdedigen een zin te gebruiken als "Nederland is God kwijt geraakt" of "Meerderheid van de Nederlanders zegt niet in God te geloven", hoewel ik dan nog steeds "Meerderheid van de ondervraagde Nederlanders zegt niet in God te geloven" logischer vind.
Maar waar ik heen wil met dit stukje?
Heel eenvoudig. God verdwijnt niet uit Nederland, want, God is alomtegenwoordig. En té dichtbij om te kunnen zien. Wij mensen hebben de neiging Hem te ver weg te zoeken. Maar verdwijnen zal Hij niet, óók als niemand meer in Hem gelooft. Want Hij gelooft wel in ons.
Nou ben ik natuurlijk nieuwsgierig. Ik mag aannemen dat de onderzoekers werkelijk een poging gedaan hebben een dwarsdoorsnede van de Nederlandse samenleving te ondervragen.
Maar ik ben nieuwsgierig. Wat zou volgens die onderzoekers een werkelijk goede onderzoeksgroep zijn?
Uit alle leeftijdsgroeperingen? Inkomensgroeperingen? Evenredig aandeel platteland-stad? Uit elke provincie? Verschillende achtergronden?
Mijn indruk is namelijk helemaal niet dat minder mensen gelovig zijn. Het lijkt erop dat meer mensen op zoek zijn naar de zin van hun leven dan ooit. En werkelijk vragen stellen. Cursussen volgen als de WaaromJezus-rk online. Alpha-cursussen lijken er ook meer te zijn dan tien jaar geleden. Geloofscursussen in veel bisdommen. Kinderkampen en KISI-Kids. Moederretraites, Kindergebedsscholen. Groepen vrijwilligers in parochies die zó groot zijn, dat ze de groep voor het jaarlijkse uitstapje maar in tweeën splitsen...
En natuurlijk de vele mensen die even een kaarsje komen opsteken in de Lourdesgrot in de tuin. Of op de vele andere plaatsen waar dat kan, om de basiliek in Maastricht en de St Jan in Den Bosch maar eens te noemen.
Wekelijks leid ik ongeveer drie groepen rond, schoolklassen en vormelingen niet meegerekend; mij valt op dat tegenwoordig vrijwel iedereen de naam van de huidige paus kent. Dat was tien jaar geleden dus echt niet zo...
Natuurlijk zijn er grote groepen mensen die nooit of vrijwel nooit in de kerk komen. Toch weten ook zij vaak méér dan tien jaar geleden. Dat zie ik tenminste in de rondleidingen en in de gastlessen die ik geef. En de inzet is vaak groot. Mensen willen werkelijk anderen helpen, en brengen de werken van Barmhartigheid in de praktijk, vaak zonder ook maar te weten dat die in de Bijbel staan.
Vertrouwen op God klinkt anders dan geloven IN God. Toch is het werkelijk geloof als je vertrouwt op het goede. Erop vertrouwt, dat er bijvoorbeeld een grotere liefde is, dan je je kunt voorstellen, maar waar je deel van uit wilt maken. Ja, ook dat is geloof, want God is Liefde. Ik ben wel benieuwd naar de vragen van dat onderzoek... en naar de verandering van de definitie van het woord 'spiritueel' tussen 1966 en nu.... want zelfs al zouden de vragen hetzelfde zijn gebleven, dan kunnen ze nu toch een andere inhoud hebben gekregen.
En de titel van de artikelen die het onderzoek belichten klopt in ieder geval niet. Je kunt nog wel verdedigen een zin te gebruiken als "Nederland is God kwijt geraakt" of "Meerderheid van de Nederlanders zegt niet in God te geloven", hoewel ik dan nog steeds "Meerderheid van de ondervraagde Nederlanders zegt niet in God te geloven" logischer vind.
Maar waar ik heen wil met dit stukje?
Heel eenvoudig. God verdwijnt niet uit Nederland, want, God is alomtegenwoordig. En té dichtbij om te kunnen zien. Wij mensen hebben de neiging Hem te ver weg te zoeken. Maar verdwijnen zal Hij niet, óók als niemand meer in Hem gelooft. Want Hij gelooft wel in ons.
Reacties
Een reactie posten