Doorgaan naar hoofdcontent

130 jaar Missiezusters van het Kostbaar Bloed

Onze congregatie is gesticht op 8 september 1885 in Mariannhill, bij Durban, in Zuid-Afrika. Gemiddeld drie keer per week vraag ik bij een rondleiding of mensen kunnen raden in welk land wij gesticht zijn. Hoogstens vijf procent van de groepen raadt dat goed! Groepen die dat goed raden hebben bekenden of familie in ons klooster, of zij hebben zich goed ingelezen vóór de rondleiding begon. Via internet, of de folder van de Brabantse Kluis, of het bord van de Pak de Biezen wandelroute bij de parkeergelegenheid aan de Kloosterdreef.
Het is ook niet makkelijk te raden, het was, zeker toen, een uitzonderlijk begin. Een Oostenrijkse Trappist die in Zuid-Afrika in 1882 een Trappistenklooster had gesticht stuurde brieven naar Europa: "Moedige jonge vrouwen gevraagd om te komen doen wat nodig is, daar waar het nodig is!" En komen deden ze. Zo ontstond daar in Mariannhill onze Congregatie Missiezusters van het Kostbaar Bloed. Er kwamen snel meer kloosters, ook in andere landen, want ja, er zijn moedige vrouwen en ja, er is zoveel wat nodig is om te doen.... wereldwijd. En niet alleen het 'doen' is belangrijk, ook hóe je het doet, en waarom.
Vandaag, op deze 130e verjaardag, is de oproep van onze stichter ook actueel. En, net als toen, niet alleen in Zuid-Afrika.

Standbeeld Abt Frans Pfanner bij St Francis College, Zuid Afrika

Een bloemlezing uitspraken van Abt Frans Pfanner, onze stichter, drukt deze actualiteit uit: 
  • Wanneer zal de wereld inzien dat zij naar een eenvoudige leefwijze terug moet keren, opdat betere tijden kunnen aanbreken?
  • Als jullie bewegelijk zijn, en moeilijkheden graag verdraagt, en niet als het weer omslaat wegsmelt als suiker, maar een uithoudingsvermogen hebt zoals een antiek meubelstuk, dan zijn jullie zusters die in Afrika bruikbaar zijn. (1890) 
  • Geef uw ogen goed de kost: de hele wereld is immers één en al wonder. En uzelf wordt door wonderen omgeven. (1896) 
  • Ja, wonderen bestaan, want zonder wonderen zou de wereld er allang niet meer zijn geweest. (1896) 
  • Wij kunnen Gods grootheid erkennen in elk grassprietje, dat ons schijnt toe te roepen: “Kijk, ik ben er. Jij kunt mij niet maken. Iemand die groter is dan jij heeft mij voortgebracht!” (1903) 
  • Het is in het geestelijk leven als met de weersgesteldheid: nu eens is het koud, dan is er regen en wind, dan sneeuwt het of schijnt de zon.
  • Als niemand gaat, ga ik.
  • Ons Missiegebied is het Rijk van God en dat heeft geen grenzen.
Het klooster Mariannhill bleef geen Trappistenklooster. Uit dat Trappistenklooster kwam in 1909 nog een tweede congregatie voort: de Missionarissen van Mariannhill.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Hoe zit dat nou met 'nonnen' en 'zusters'?

Op het blogbericht van 2 juli kwam een interessante reactie: Hoe komt u erbij dat de aanduiding 'non' monialen betreft? Daar is geen sprake van. Het woord werd en wordt in Nederland helaas nog vaak gebruikt om vrouwelijke religieuzen in het algemeen aan te duiden en dan wel met een kleinerende en kwetsende bijklank. 'Non' moet daarom te allen tijde vermeden worden. 'Zuster' is voor alle vrouwelijke religieuzen correct katholiek taalgebruik. Over het algemeen beantwoord ik geen anonieme commentaren, omdat ze, wel, anoniem zijn. Dus ook geen antwoordmogelijkheid achter laten; ook dit commentaar heeft een no-reply. Toch maak ik een uitzondering, omdat het een commentaar is wat inderdaad uitleg behoeft. Ik ben nu 25 jaar in het klooster, in een apostolische gemeenschap, dus een zuster. Het woord 'non' is als sinds de vierde eeuw gebruikelijk voor Godgewijde vrouwen (oorsprong: Hiëronymus), van het latijnse 'nonnus', wat eerbiedwaa...

Nieuw regionaal bestuur Missiezusters

Nieuwsbericht  De Congregatie van de Missiezusters van het Kostbaar Bloed in Nederland wordt sinds 2 maart 2024 geleid door een nieuw Regionaal Team.  Gedurende bijna zes jaar was de Nederlandse Regio van de Missiezusters van het Kostbaar Bloed deel van de Europese Provincie ad experimentum. Deze Europese Provincie bestond uit de vijf landen in Europa waar onze zusters wonen en werken. Tijdens de provinciekapittels van april 2022 en oktober 2023 werd de beslissing genomen om terug te keren naar de structuren van zes jaar geleden.  Van links naar rechts: Zr. Sarto Stürmer, Zr. Johanna Maria Wagner en Zr. Madeleine Bouman De Generale Overste, Zr. Monica Mary Ncube, en haar assistente, Zr. Pauline Mpongo, kwamen naar Nederland om het proces van zoeken naar een nieuw regionaal bestuur te begeleiden. Dit leidde tot de benoeming van Zr. Johanna Maria Wagner als Regionale Overste, Zr. Madeleine Bouman als eerste assistente en plaatsvervangster, en Zr. Sarto Stürmer al...

Geen woorden...

Vijf maal hebben de klokken geluid voor een overleden medezuster, deze maand. Vijf maal hebben we ons best gedaan families van medezusters foto's toe te sturen van de waardige eenvoudige begrafenissen in kleine kring op ons kloosterkerkhof, omdat het door de maatregelen logischerwijze niet mogelijk was voor familie en vrienden van de zusters om te komen. Ook wij hebben geen woorden. Soms vallen Goede Vrijdag, Stille Zaterdag en Pasen op één dag. Hierbij, op deze plaats, willen we wel onze dank uitspreken. Dank voor de goede zorg, dank voor het meeleven en het mee-bidden. Ook wij blijven bidden om kracht, moed, sterkte en troost voor allen die dat zo nodig hebben in deze tijd. En om geduld. Want nu is het belangrijk om geduld te hebben. Om de maatregelen vol te houden. We hebben al een tijdje geen nieuwe zieken, dat is goed nieuws.  Zr. Anno , Zr. Roselien , Zr. Richardus, Zr. Electa, Zr. Marije, mogen zij, en alle overledenen van deze tijd, rusten in vrede.