In de maand juni waren er diverse bedevaarten waar een aantal zusters aan deelnamen. Zo was er de bedevaart naar Handel, te voet, waarbij een aantal zusters vanaf ons klooster in het buitengebied van Aarle-Rixtel bij aansloot, maar... er zijn ook zusters verder weg geweest. We hebben zusters uit verschillende delen van Nederland (en daarbuiten natuurlijk), en Zr. Liesbeth Maria brengt verslag uit van de Bonifatiusdag:
Als zuster, en zeker als missiezuster gaan we er ook wel eens op uit. Zo was ik onlangs samen met een medezuster naar de Bonifatiusdag in Dokkum. Nu hoor ik je al denken, dat ligt toch niet in Brabant…?! Nee, dat klopt, het ligt bijna aan de andere kant van het land; in Friesland. Onze zusters komen overal vandaan, en dus ook enkele uit Friesland: Fryslân boppe!
Vervolgens was er een Eucharistieviering in de Bonifatiuskapel. Als ik dit zo schrijf klinkt het heel droog, het is lastig om er de goede woorden voor te vinden. Stel je eens voor; een legertje priesters/diakens met een waardige bisschop, een legertje acolieten (zeer goed georganiseerd), een schare mensen, twee koren en dit alles in een openluchtkapel, waar de meeuwen zingend overheen scheren. Bonifatius was letterlijk en figuurlijk aanwezig; in de reliekhouder die voor het altaar stond en in zijn geest die vertegenwoordigd was in de aanwezigen. Dat raakte me tijdens de viering; hier zijn nakomelingen van de Friezen die destijds de missionaris Bonifatius hadden vermoord samengekomen om hem te eren en het geloof dat ze eens afwezen samen te vieren.
Bonifatiusdag te Dokkum
Als zuster, en zeker als missiezuster gaan we er ook wel eens op uit. Zo was ik onlangs samen met een medezuster naar de Bonifatiusdag in Dokkum. Nu hoor ik je al denken, dat ligt toch niet in Brabant…?! Nee, dat klopt, het ligt bijna aan de andere kant van het land; in Friesland. Onze zusters komen overal vandaan, en dus ook enkele uit Friesland: Fryslân boppe!
De
Bonifatiusdag is de jaarlijkse Bisdomdag van het Bisdom Groningen-Leeuwarden. Als echte Liwadder wilde ik
daar natuurlijk bij zijn. Op verschillende manieren kwamen de mensen naar
Dokkum, er waren zelfs twee pelgrimstochten te fiets en te voet. De dag werd
feestelijk geopend met o.a. een koor uit Fulda, Duitsland, waar Bonifatius begraven is.
Misschien heb je het ooit geleerd bij Geschiedenis op school; In 754 werd
Bonifatius bij Dokkum vermoord. Als missionaris kwam hij naar de Friezen en
andere volken in Europa om hen het licht van het geloof te brengen. Dat ging echter niet zonder slag of stoot. Van
twee kanten niet; Bonifatius hakte de heilige eik om en de Friezen hakten
Bonifatius om. Wat heeft een koor uit Fulda (Duitsland) daar dan mee te maken?
Na zijn dood werd Bonifatius naar Fulda gebracht en begraven in de abdij die
hij daar gesticht had. Tot zover de geschiedenis.
Het
thema van de Bonifatiusdag was ‘Te doen gerechtigheid’. Er waren drie sprekers
die alle drie gepassioneerd spraken over diaconie of zorg voor de naast in hun
eigen gemeenschap. Allereerst sprak rabbijn Tamarah Benima en vertelde dat in
de Joodse traditie een uitspraak van de Midrasj staat; ‘Armoede is de grootse
kwelling voor de mens’. Aan armoede zijn
veel andere kwellingen verbonden; onzekerheid, te kort komen en een gevoel van
minderwaardig zijn. In het Oude Testament/ de Talmoed wordt op twee manieren
gesproken over armoede: ‘Het is een straf van God’ en ‘wij moeten onze medemens
helpen’.
Daarna
sprak dr. Kürsat Bal en vertelde hoe moslims het als een goddelijke taak zien
te zorgen voor hun armere medemensen. Bezit is een beproeving, en als men iets
terug wil geven aan Allah kan je het ook geven aan je medemens. Hij haalde een
vers uit de Koran aan (2,177) waarin gesproken werd over de deugd om van het eigen
vermogen te geven aan verwanten, de wezen, de armen, de reiziger, de bedelaars
uit liefde voor Hem, voor God. In Nederland is dit geven grotendeels
geïnstitutionaliseerd door grote instellingen zoals de belastingdienst. Hij
sprak heel levendig over hoe je via deze dienst kunt bijdragen aan de
samenleving en voor hem is het invullen van een belastingformulier als een
gebed. Wauw, dat is een heel nieuw gezichtspunt!
Vervolgens
sprak Mgr. de Korte en noemde dat veel mensen goede werken doen; of ze nu
naar de kerk gaan of alleen maar ‘cultuurchristenen’ zijn maakt daarbij niet
uit. Mooi vond ik hoe hij een verband legde tussen diaconie en liturgie. Deze
twee lijken ver uit elkaar te liggen, maar zijn sterk verbonden: we bidden voor
hen die hulp nodig hebben en als we hen helpen is dat een gebed. De Pastoor van
Ars zei eens: Als je een ander mens gelukkig maakt, zal je zelf gelukkig
worden.
Na een
versterkende lunch verzamelden zich allen (er waren volgens telling ongeveer
400 mensen) bij de parochiekerk in het centrum om in feestelijke processie met
de reliek van Bonifatius naar de Bonifatiuskapel te lopen. We kregen heel wat
bekijks! Toch mooi om zo zonder woorden behalve gezang en gebed een getuige te
mogen zijn van ons geloof. Heel letterlijk; hier sta ik voor, of misschien
meer: hier loop ik voor.
Vervolgens was er een Eucharistieviering in de Bonifatiuskapel. Als ik dit zo schrijf klinkt het heel droog, het is lastig om er de goede woorden voor te vinden. Stel je eens voor; een legertje priesters/diakens met een waardige bisschop, een legertje acolieten (zeer goed georganiseerd), een schare mensen, twee koren en dit alles in een openluchtkapel, waar de meeuwen zingend overheen scheren. Bonifatius was letterlijk en figuurlijk aanwezig; in de reliekhouder die voor het altaar stond en in zijn geest die vertegenwoordigd was in de aanwezigen. Dat raakte me tijdens de viering; hier zijn nakomelingen van de Friezen die destijds de missionaris Bonifatius hadden vermoord samengekomen om hem te eren en het geloof dat ze eens afwezen samen te vieren.
Ook
de bisschop preekte hierover: “Wij staan op de schouders van onze voorgangers.
Mensen als Willibrord en Bonifatius die door heel Europa trokken om het geloof
te delen.” Nu is het aan ons om dit geloof door te geven aan anderen. De
vreugde en de kracht die het mijzelf geeft te delen en aan te wijzen; dit is
mijn krachtbron, of meer precies; Christus is mijn krachtbron.
Ik vond het erg fijn weer een dagje in het heitelân
te zijn en gesterkt weer verder te gaan, als Missiezuster in Brabant.
Zr. Liesbeth Maria
Zr. Liesbeth Maria
Tip voor de agenda: de volgende Bonifatiusdag is op 14 juni 2015!
Reacties
Een reactie posten