Doorgaan naar hoofdcontent

Vraag & Antwoord

Hoezo zwart, grijs, wit?

Tijdens de rondleidingen, maar ook via mail en gewoon tussendoor krijgen we vaak vragen. De meestgestelde vraag is:

"Hoe zit dat nou met die kleuren? Sommige zusters dragen zwarte kleren, andere witte, soms ook grijs... betekent dat wat?"

Missiezusters van het Kostbaar Bloed
Die kleren... wij noemen dat 'habijt'. Het klopt, we dragen verschillende kleuren, zoals je op deze foto kunt zien. Maar bijvoorbeeld op zondagochtend zul je in onze kloosterkapel in Nederland meestal zwarte habijten zien. In Zimbabwe bijvoorbeeld eerder wit. Hoe zit dat?

Oorspronkelijk, en nu heb ik het over 1885, was ons habijt donkerrood, met een zwart scapulier (die rechte baan stof). En een witte kap - de sluier. Pas in 1908 veranderde dat, en werd het zwart. Met een rood koordje.

Maar zwart... in de tropen? Geen goed idee. Er kwam dus een wit 'tropenhabijt'. En ook de zusters in bijvoorbeeld ziekenhuizen, keukens, wasserijen en dergelijke gingen dat dragen.

Maar wit... op de boerderijen? Of, kindertehuizen? Scholen? In de praktijk is wit dan niet zo praktisch. Dus kwam grijs als werk- en reiskleding op als derde mogelijkheid.

Het maakt niet uit dus welke kleur de zuster draagt. Zie je een rood koordje met een bronzen kruis, dan is het een Missiezuster van het Kostbaar Bloed. Waar ook ter wereld!

Zr. Madeleine Bouman


Maar zuster, jullie zijn toch heel rijk?.......

  Helaas, wij zijn helemaal niet rijk, tenminste niet op financieel gebied. Omdat wij een missiecongregatie zijn gaat al het geld dat 'over' is naar onze projecten in de verschillende landen, naar alle mensen die het het hardste nodig hebben. Bijvoorbeeld om mensen eten te kunnen geven, of schooluniformen, of materialen om een huis te bouwen, of wat er ook maar nodig is. Wij proberen zelf zo zuinig mogelijk te leven om dit mogelijk te maken. Sommige mensen denken dat wij rijk zijn omdat bijvoorbeeld het klooster in Aarle-Rixtel zo groot is, maar dat is toentertijd uit pure noodzaak ontstaan omdat er zoveel zusters intraden dat er meer ruimte nodig was. Een groot huis wil ook niet zeggen dat je rijk bent, want zo'n huis moet natuurlijk wel onderhouden worden. En gepoetst......Afgezien daarvan moete


n alle zusters ook elke dag te eten hebben, kleding aan hun lijf (onze habijten gaan gelukkig wel erg lang mee en zijn daardoor duurzaam) en alle andere noodzakelijke dingen.
Er zijn ook mensen die denken dat wij wel rijk zullen zijn omdat er veel oude zusters zijn. En die zullen vast wel allemaal AOW hebben en misschien zelfs wel pensioen. Helaas, ook die aanname klopt niet. Niet alle zusters zijn Nederlands, dus die krijgen sowieso geen AOW. Anderen zijn wel Nederlands maar hebben bijvoorbeeld 50 jaar in Papua Nieuw Guinea  of Congo gewerkt en dus ook geen AOW opgebouwd. Er zijn vrij weinig zusters met pensioen, het werk dat ze deden werd niet betaald, ze kregen geen loon van een bedrijf of de overheid. Denk aan een zuster die lesgeeft op één van onze eigen scholen of een zuster die in één van onze klinieken werkt en medische zorg verleent aan de allerarmsten. We zijn altijd al blij als het lukt om iedereen die daar om hulp vraagt les te geven of te verplegen, voor een salaris voor de zuster is dan geen geld.

Al vanaf het begin is daarom onze Stichter Abt Franz Pfanner regelmatig door Europa getrokken om mensen om geld te vragen. Als hij dan weer genoeg geld bij elkaar had kocht hij weer een stuk grond of bouwmaterialen voor een nieuw klooster in Congo of Zimbabwe zodat het woord van God weer verkondigd kon worden en de mensen hulp konden krijgen. Want daar gaat het voor ons om, dat wij kunnen laten zien dat Jezus van ons allemaal houdt en dat Hij er is in alle omstandigheden, juist ook als het moeilijk is. We vertrouwen erop dat God ons helpt zodat er genoeg geld is om onze missie voort te zetten. Maar rijk worden we er niet van, tenminste niet in euro's. Onze rijkdom bestaat uit de liefde van God, die wij doorgeven aan anderen. Het is zo mooi te zien dat mensen die honger hebben weer kunnen eten, dat mensen zonder mogelijkheden kansen krijgen in het leven, dat kinderen dankzij een schooluniform naar school kunnen, dat ouderen dankzij onze zorg niet verwaarloosd worden. Die rijkdom kun je niet kopen, daar mag je van genieten!

Zr. Mathilde Maria

Zuster, kunt u ook.......? Mag u ook.....?

vul op de puntjes vrijwel alle 'normale' activiteiten in. Bijvoorbeeld: kunt u ook ziek worden zuster? Of: mag u chocolade eten? Het antwoord op de eerste vraag is ja, want wij zijn gewone mensen net als iedereen en kunnen dus ook ziek worden. En ja, deze vraag wordt echt gesteld aan zusters, bijvoorbeeld als ze de dokter of specialist bezoeken en mensen denken dat een zuster niet ziek kan worden. Zusters zijn geen buitenaardse wezens die door een soort schild beschermd  worden tegen alle moeilijke dingen. Zusters zijn mensen van vlees en bloed die dus ook dingen meemaken die andere mensen meemaken.
Of wij chocolade 'mogen' eten is vaak niet eens echt een vraag, maar meer een soort aanname dat het leven van een zuster vooral bestaat uit dingen die niet 'mogen'. We hebben weliswaar een gelofte van gehoorzaamheid (samen met de gelofte van zuiverheid en armoede) maar dat betekent niet dat we de hele dag denken aan 'gehoorzamen'. In het woord gehoorzamen zit het werkwoord horen verborgen, het betekent dat we luisteren naar ons geweten en naar wat onze overste ons zegt. En dat betekent dat af en toe een stukje chocolade helemaal niet slecht is. Zolang we niet de hele dag aan die chocolade denken....Wij zijn niet de hele dag bezig met regeltjes. We proberen op onze manier om God te volgen, door te bidden en te werken. In dat gebed en in overleg met onze overste wordt meestal wel duidelijk wat God wil dat we doen. Want om Hem draait ons leven, Hij is de allerbelangrijkste persoon. En bij personen gaat het niet om regeltjes maar om liefde.

Zr. Mathilde Maria

Zuster, wanneer ga je naar de missie?

Deze vraag krijgt eigenlijk altijd als antwoord: 'ik ben al in de missie'.  Missie is namelijk niet afhankelijk van in welk land je bent of wat voor werk je doet. Het gaat om de boodschap die je wilt verspreiden. Wij als Missiezusters van het Kostbaar Bloed hebben als doel om het goede nieuws te brengen dat God mens is geworden in Jezus, die de hele wereld met zijn Kostbaar Bloed verlost heeft. Dat kan op heel veel verschillende manieren en in heel veel verschillende landen. Of zoals onze Stichter zei: Ons missiegebied is het Koninkrijk van God, en dat kent geen grenzen! Dus ook niet de grenzen van Nederland. En niet de grenzen van ziekte en ouderdom, want ook dan zetten wij onze missie voort, door ons lijden en onze beperkingen met geduld en liefde te aanvaarden. Wij zijn overal missionarissen.
Natuurlijk worden zusters soms uitgezonden, door sommige mensen wordt dat dan 'op missie gaan' genoemd. Dit kan echter net zo goed iemand zijn die vanuit Nederland naar een Afrikaans land gestuurd wordt als een zuster die vanuit een ander land naar Nederland gezonden wordt. Wij zijn momenteel met ruim 800 zusters wereldwijd. Elke zuster probeert datgene te doen wat nodig is, daar waar het nodig is. Of dat nou in de keuken is, in de huishouding, als lerares op school, als pastoraal werkster in een parochie of als blogger...
Zr. Mathilde Maria

Nee, het klooster staat niet te koop...

Serieus... de afgelopen dagen krijgen we via verschillende kanten (óók in de Herberg de Brabantse Kluis) de vraag of het klooster te koop staat!
Nee. Echt niet. En dat gaat ook niet gebeuren.

Wat te koop staat, en waar inderdaad bezichtiging is op 3 oktober 2015, is aan de Kloosterdreef in Eindhoven!
Paar kilometer verderop, beste lezers. Ongeveer vijftien kilometer hier vandaan!
Dat is een leuke fietstocht, als u het wilt combineren met een bezoekje hier. Leuk, een rondleiding in ons klooster; dan hoort u ook waarom wij dus niet te koop zijn, en u mag raden hoeveel zusters hier nu wonen. En hoeveel leeftijdsverschil er tussen de oudste en de jongste zit.
Rondleidingen kunt u afspreken via de Brabantse Kluis. En nee hoor, dat staat ook niet te koop...
 Zr. Madeleine

Ja zuster, nee zuster!

Tijdens de gerstoogst op het kloosterboerderijterrein al langer geleden stelde Kim van Dongen een aantal vragen die toen op de website van Swinckels bier zijn verschenen. Dat verslag staat niet meer online. Een samenvatting hier:



Bent u succesvol?
Hangt af van je definitie van 'succesvol'.

Denkt u dat Boeddha (Siddhartha) echt geleefd heeft?
Hoe moet ik dat weten? Ik neem aan van wel eigenlijk. Ik woon in een Rooms-Katholiek klooster, niet in een Boeddhistisch klooster… Toen ik in Zuid-Korea woonde ben ik wel op bezoek geweest in een Boeddhistisch klooster in de buurt van ons katholieke klooster. Terug in Nederland verbaasde ik me trouwens wel over de 'supermarkt-Boeddhabeelden' hier.



Kunt u in trance raken van bidden?
Iedereen kan in trance raken, dat kan je op een lange rechte weg al gebeuren – het gevoel dat je een deel van de weg gemist hebt, 'onbewust' hebt afgelegd, is trance! Maar dat is niet het doel van bidden. Christelijke meditatie, Christelijk gebed, is juist bedoeld om in relatie te treden met God. Te luisteren, te spreken, te danken, er-te-ZIJN…. met alles wat je hebt en bent, voor en met God. Contemplatie, innerlijke ervaring van Gods aanwezigheid, Gods liefde, is geen 'trance', want niet dissociatief.


Vindt u het erg als mensen geen geloof hebben?
Ook geen logische vraag… want niet in God geloven is óók geloven, je gelooft dan dat God niet bestaat. Wat niet wil zeggen dat je dan niet kunt geloven in het goede in de mens, of in de liefde. Waarmee je dus gelooft, ook als je zegt niet in God te geloven. Wat ik erg vind, is als mensen God misbruiken om zelf iets te bereiken waarmee ze een ander schade berokkenen. Uit naam van God wordt veel gedaan en gezegd wat niet van God kan komen. Heb God lief, heb je naaste lief en heb jezelf lief; daar komen de tien geboden feitelijk op neer. Als mensen niet eens in zichzelf kunnen geloven, vind ik dat heel erg ja… 



Mogen zusters wel op internet tijdens de Vastentijd?

De vastentijd of veertig-dagen-tijd is de voorbereidingstijd op Pasen. Hij duurt langer dan veertig dagen (tel de dagen maar van aswoensdag tot Pasen) want de zondagen tellen niet mee. Dat komt omdat elke zondag eigenlijk een mini-Paasdag is.
En in die voorbereidingstijd - bereiden we ons voor. Dat kan door te vasten - maar dat is niet vasten-om-dunner-te-worden, dat is vasten om onze aandacht en focus weer op God en de naasten te richten. Dat kan door eens te kijken naar je slechte gewoonten: hoe kun je die ombuigen naar iets goeds? Je zelfbeheersing trainen, zodat je slechte gewoonten niet ontaarden in een verslaving, bijvoorbeeld? Dus, minder eten als je teveel eet, niet meer roken als je rookt, niet meer op internet gaan als je teveel op internet zit - en de tijd die je over hebt zinvol inzetten door bijvoorbeeld bezoeken van iemand die zit te wachten op bezoek, luisteren naar iemand die een begrijpend hart nodig heeft.... en het geld wat je over houdt geven aan een goed doel, of aan iemand die het harder nodig heeft dan jij.
Je kunt ook in plaats van helemaal-niet-op-internet-gaan anders gebruik gaan maken van internet. Geen spelletjes, geen nodeloos surfen, maar wel iemand opbeuren met een mailtje, bijvoorbeeld.
Eén van mijn taken in het klooster is de website bijhouden en vragen beantwoorden. Dus ja, ik zit ook tijdens de vastentijd wel op internet.

Jonge zusters/broeders/paters in de kranten! Waarom staan jullie er eigenlijk niet tussen?

Ja, het klopt, er zijn in de afgelopen tijd nogal wat kranten geweest die vaak goede artikelen plaatsten met daarin verslagen over inkledingen en intredes en professies in diverse kloosters in Nederland. Er wordt ook hier en daar gesteld dat de toename te danken is aan Paus Franciscus, maar enkele kranten schreven, heel correct, dat dat hier niet op kan gaan, omdat degenen die nu novice zijn, of net hun eerste professie hebben afgelegd, zich al in de tijd van Paus Benedictus XVI hadden aangemeld.

Dat klopt. Want zo'n proeftijd gaat in verschillende fases.
Wie overweegt of het kloosterleven iets voor hem of haar is, gaat vaak via internet op zoek - en komt terecht op bijvoorbeeld meeleefdagen, of meldt zich in een klooster voor een eerste gesprek. Na gesprekken, gebed, meeleefdagen kan dan het besluit volgen zich aan te melden, en dan wordt je eerst 'aspirant'. Je leeft als aspirant nog niet in het klooster, maar komt er regelmatig. Een retraite is dan ook een goed idee. Geestelijke begeleiding ook. Maar dat kan ook een goed idee zijn bij willekeurig welke levenskeuze - voor iedereen die graag met God verbonden wil leven, in welke levensvorm dan ook.

Blijft het verlangen in te treden, en wordt na wederzijds beraad ook echt gedacht "Ja, ik wil in dit klooster/in deze kloostergemeenschap intreden" dan is de volgende stap, in de meeste kloosters ná de daadwerkelijke stap om in het klooster te gaan wonen, het 'postulaat'. Letterlijk betekent dat 'de vragende'. Je krijgt lessen, maar werkt ook mee, en woont in het klooster. Vaak is er ook vrijwilligerswerk of een stage buiten het klooster.

Ook dan blijf je overwegen of dit leven echt 'jouw ding' is. Wat we 'roeping' noemen, wordt nu vaak omschreven als 'dit is echt mijn ding'. De weg waarop je, in God verbonden, zelf gelukkig kunt worden en de mensen om je heen ook gelukkig kunt maken!

Is zowel de kloostergemeenschap als jijzelf van mening dat dat zo is, dan komt de volgende stap: je wordt novice. Novice is letterlijk 'nieuweling'. Je hebt nog geen geloften afgelegd, maar je bent wel zuster. Of, in een mannengemeenschap, broeder. Of, als je ook al priester bent, pater. Het is een tijd van geestelijke groei en ingroeien in de kloostergemeenschap, en ook weer, verder onderzoeken of dit voor de rest van je leven jouw weg zou kunnen zijn!

Na (in de meeste kloostergemeenschappen twee jaar, in sommigen één jaar) je noviciaat, doe je eerste professie (ook wel in sommige gemeenschappen 'kleine geloften' genoemd). Je verbindt je aan de gemeenschap door de geloften af te leggen, voor een bepaalde tijd.

Pas na een aantal jaren tijdelijke geloften doe je je eeuwige geloften - bij ons is dat na minimaal vijf jaar. Je krijgt dan een ring, symbool van trouw.

Terug naar de beginvraag.... ja, wij hebben ook mensen in de kloosterproeftijd, in de verschillende fases en inderdaad dit jaar ook enkele zusters die hun tijdelijke geloften vernieuwen. En ja, daar zijn meerdere Nederlanders bij. En nee, die staan niet in de krant. Hoogstens al dan niet opduikend vanwege werk en dergelijke.

Want zo'n kloostervormingstijd is een proeftijd.

En dan kun je zeggen "Ja, maar het is een goed idee om mensen te laten zien dat het bestaat, dat deze keuze mogelijk is!" Helemaal waar. Volledig mee eens. En dat is een goed en geldig argument. Het zijn ook goede artikelen.

Maar in die proeftijd staat het iedereen vrij om te zeggen "Bij nader inzien is dit toch niet mijn weg" of.... "Bij nader inzien heb ik er veel van geleerd, maar is het niet iets voor de rest van mijn leven." Moet je dan echt voor de rest van je leven door heel het al dan niet Nederlandstalige gebied bekend staan met grote foto's en artikelen op internet? En... in hoeverre maakt je dat onvrij? Niet vrij om te zeggen 'toch maar niet'?

Vandaar dat wij met ons klooster voor deze aanpak hebben gekozen...  andere kloosters weer voor een andere! Beide argumenten hebben hun waarde.

Zr. Madeleine


Vroeger...

Zuster, biechten bestaat toch niet meer? En de Catechismus, die is toch afgeschaft? We hoeven toch niet meer te vasten op Aswoensdag en Goede Vrijdag, dat is toch van vroeger.....

Uhm nee....! De sacramenten waaronder het sacrament van verzoening- in de volksmond  biechten genoemd- zijn niet verdwenen. Uiteraard is de Catechismus ook nu gewoon geldig, het boek ziet er echter wel een beetje anders uit, het is aangepast aan deze tijd qua taal.  Er is zelfs een speciale jongerenversie, de Youcat. Die is uitgegeven in 2011, en er worden speciale bijeenkomsten gehouden met uitleg en een eucharistieviering zodat jongeren meer vertrouwd raken met de leer van de Katholieke Kerk. De tekst is hier te vinden en de Youcat is ook beschikbaar als boek en als e-book, bijvoorbeeld hier of hier.

Wat soms lastig is om te begrijpen is dat de 'regels' er niet zijn om mensen vast te binden, maar om ze een kader te geven om een relatie met God op te bouwen. Daar gaat het om!
Zr. Mathilde Maria cps

 

Bent u een echte zuster? 

Deze vraag is tot mijn grote verbazing op dit moment de meest-gestelde. Regelmatig als ik of mijn medezusters ergens zijn, bijvoorbeeld tijdens een bijeenkomst of zomaar op straat vragen mensen: bent u een echte zuster? Waar deze vraag vandaan komt is onduidelijk, want een habijt doe je toch echt niet dagelijks aan als je geen zuster bent. Tenzij je vrijgezellenfeest hebt (dat schijnt hip te zijn om de vrijgezel dan als zuster te verkleden). Maar bij een vrijgezellenfeest hangt er meestal een 'sliert' jongedames eromheen om de dame in kwestie uit te kunnen lachen.  Sommige mensen denken dat ik verkleed ben, maar carnaval is allang voorbij dus dat is niet echt logisch. Want met carnaval draag ik juist geen habijt maar een carnavalspak.
Soms komt bij mij de neiging op om mijn rijbewijs tevoorschijn te halen, waarin een foto prijkt van mij in habijt met sluier. Maar dan is de vraag al gesteld. En moet ik weer proberen mensen te overtuigen dat ik toch echt een zuster ben, die in het Aarle's Broek woont en daar echt gelukkig is.

Misschien heeft het iets te maken met het feit dat ik (relatief) jong ben. Dan zeggen mensen: ja maar u bent nog zo jong! Ja natuurlijk, want om een oude zuster te worden moet je toch echt eerst een jonge zuster geweest zijn, zo werkt de menselijke natuur nu eenmaal ;) Oude zusters worden echt niet uit de hemel 'gedropt', die waren allemaal eerst jonge zuster.
En ja, ook in deze tijd, of misschien moet ik zeggen: juist in deze tijd zijn er jonge mensen die ervoor kiezen hun leven totaal aan God te geven. Niet alleen in ons klooster, maar ook in kloosters in heel Nederland en Duitsland. In deze tijd met tablets, whatsapp, facebook en wat al niet meer is er juist ook behoefte aan stilte, bezinning en contact met God. Zoals hieronder al vermeld zijn de meeleefdagen (waarin jonge vrouwen kunnen zien wat kloosterleven inhoudt) druk bezocht. En bereiden veel jongeren zich al voor op 28 en 29 juni, het Katholieke Jongeren Festival in Nieuwkuijk. Waar er naast veel muziek ook veel ruimte is voor verdieping (workshops/masterclasses) en bidden (biechten en Aanbidding van het Allerheiligste). Voor iedereen die 'echte zusters' wil zien en tussen de 12-30 jaar oud is: van harte uitgenodigd, wij zullen ook een kraampje op de informatiemarkt hebben. Ook andere ordes en congregaties waarschijnlijk. (www.kjdfestival.nl).  Voor alle anderen: zie de rest van deze website voor de tijden van de H. Mis en data van meeleefdagen.
Nu u weet dat echte zusters bestaan bent u van harte uitgenodigd om andere vragen te stellen :)

Zr. Mathilde Maria cps

 Er zijn toch geen jonge zusters meer?

Nou serieus, deze vraag kreeg ik diverse malen - en ik niet alleen, ook andere zusters - naar aanleiding van het februari-welkom-aan-de-zusters-die-eerste-professie-hebben-afgelegd bericht.
Jazeker zijn er jonge zusters.
Een zuster vertelde dat zij in de kloostertuin, die deels (wandelroute, puzzeltochten) is opengesteld voor Brabantse Kluis- bezoekers vanuit ons kloosterboerderijgedeelte, dezelfde vraag kreeg. En toen zij het logische antwoord gaf "jazeker zijn er jonge zusters, er zijn er net een paar bij gekomen" kreeg zij een hele vreemde reactie. Namelijk ongeveer het volgende: "Ach wat onmogelijk, dan zijn er later maar een paar zusters in dat hele grote gebouw waar er nu vijftig wonen."
Alsof er ná de zusters die er nu net zijn bijgekomen geen nieuwe mensen meer bij kunnen komen! Een beetje vertrouwen in de toekomst, mensen. De meeleefdagen hier in huis worden enthousiast bezocht. God roept ook nu mensen, op heel veel verschillende manieren. Ook u, ook jou. Kijk waar je enthousiast van wordt, dat heeft namelijk iets te maken met JOUW roeping, JOUW weg in het leven, JOUW taak voor God en de mensen. Want de Griekse herkomst van het woord 'enthousiast' is 'in God zijn'...
Kijk dus eens goed naar wat je werkelijk enthousiast maakt!

Wel een gekke ervaring, trouwens, als ikzelf een groep rond leidt - via de Brabantse Kluis op afspraak mogelijk -  en de vraag krijg "Hoe oud is de jongste zuster?" En dan op mijn wedervraag ("Waag eens een gokje... wat denkt u?") dus echt diverse malen de reactie heb gehad "Zeventig jaar?" - Ehhhhh.... misschien even ogen open doen.... ;)
Of, ook grappig, de man die ongeveer tegen mij op knalde toen ik op de fiets aankwam en hij de Kloosterdreef over stak naar een geparkeerde auto, en die vroeg: "Wonen hier eigenlijk 'nog' zusters?"
Hmmmm... misschien was het de schok van het bijna- ongeluk, maar helemaal logisch vond ik de vraag niet, als zuster-op-de-fiets!
Maar vragen blijven welkom hoor. Oók als ze niet logisch zijn. Zolang ze maar echt zijn.
Zr. Madeleine cps


Hoe zit dat nou met die talen? Jullie klooster is toch in Duitsland gesticht?

 Dat zijn eigenlijk twee vragen - die vaak onmiddellijk na elkaar worden gesteld. Ons missieklooster is inderdaad meertalig, en de talen die we gebruiken tijdens de gebeden en de Eucharistie-vieringen zijn overwegend Nederlands en Duits. Maar ons klooster is niet in Duitsland gesticht. Het begon allemaal in 1885 in Mariannhill, bij Durban in Zuid-Afrika. Meer over ons charisma en onze geschiedenis kun je lezen bij meer informatie op de website.
In het kort: wij, Missiezusters van het Kostbaar Bloed, zijn in Zuid-Afrika gesticht door een Oostenrijkse Trappistenpater, Abt Franz Pfanner. Hij stuurde briefjes (je zou het nu een blog noemen...) naar Europa met de oproep "Moedige jonge vrouwen gevraagd om dat te komen doen wat nodig is, dáár, waar het nodig is...". Als Oostenrijker schreef hij logischerwijze zijn oproepen in de Duitse taal. Er kwamen echter al spoedig jonge vrouwen uit andere landen bij, ook uit Nederland.
Internationaal gezien is de voertaal momenteel Engels. Daarom is het noviciaat (in één van de drie verschillende noviciaten) ook in het Engels.
Wat aantallen hier in Missieklooster Heilig Bloed betreft is ongeveer de helft van de zusters Nederlandstalig. Alle zusters spreken naast hun oorspronkelijke taal ook nog minstens één andere taal. We hebben het ooit opgeteld - alles bij elkaar spreken we hier in huis 21 talen!

 ...waar is mijn reactie?

Deze vraag kreeg ik de afgelopen weken diverse malen... van mensen die een reactie hadden geschreven  en vast hebben gesteld dat die reactie niet werd geplaatst.
Dat klopt.
Algemene reacties worden geplaatst, maar reacties gericht aan de zusters print ik uit voor de zusters. Reacties voor één zuster (Beste zuster X,....) gaan naar de betreffende zuster X. Zijn niet voor algemene publicatie bestemd, voor zover ik kan zien!
Geen antwoord gehad? Grote kans dat dat betekent dat er geen mail-adres bij de reactie zat...

Algemene reacties en reacties die gaan over de inhoud van het desbetreffende bericht worden normaal gesproken wel geplaatst, maar de meeste reacties zijn rechtstreeks aan zusters gericht. Wie een goede vraag stelt, heeft echter wel kans dat die vraag opduikt in deze lijst vragen en antwoorden!

 "...nog"

Het is interessant hoe vaak in de vragen het woordje 'nog' voorkomt.
Wat wil 'nog' nou zeggen? Het klinkt als: aflopende zaak toch, zowat alle kloosters sluiten, dat stond in de krant toch? Maar, niet alles wat in de krant staat is objectief en feitelijk juist. Dat ten eerste. Ten tweede, in hoeverre zijn aantallen belangrijk?

Hoeveel zusters zijn jullie nou 'nog' daar in dat missieklooster? Dat is wel een vraag die bij groepen in de top-drie van gestelde vragen staat. En dus mag de vraag hier als tweede aan de beurt komen.

Als we groepen die de vraag stellen naar het antwoord laten raden worden de meest uiteenlopende getallen genoemd. Maar heel zelden komt het in de buurt van de werkelijkheid, meestal wordt te laag geschat.  En de vraag is niet eens gemakkelijk te beantwoorden: tel je de zusters-op-doorreis-naar-andere-landen en de zusters-op-verlof-uit-andere-landen bijvoorbeeld mee of niet?


Reacties

  1. Prachtig goed geschreven stuk Zuster Madeleine!
    Jammer dat iets wat zo kort geleden nog heel normaal was,nu bijna een rariteit aan het worden is..
    Ik vond en vindt het een prachtig gezicht een zuster in de habijt. Zeker wetend wat voor ontzettend goed werk jullie wereldwijd al jaren verrichten en nog jaren zullen blijven doen.



    Groetjes uit de Biezen van Jeanette

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heel helder en goed leesbaar, bedankt voor alle informatie.
    Barbara van den Elzen-Roden

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Duidelijke en soms humoristische uitleg. Wat betekent de afkorting cps?? Ik kan het niet vinden op internet (of ik heb er overheen gelezen, dat kan natuurlijk ook nog).

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. CPS is de Latijnse afkorting voor de naam van onze congregatie: Congregatio Pretiosi Sanguinis. Het staat inderdaad op internet, als je de link naar 'algemene informatie' volgt, maar het is inderdaad wat zoeken. We zijn op de achtergrond bezig met een nieuwe website (via 'algemene informatie' al in de lucht) en als die af is wordt het blog langzamerhand kleiner en wordt alles wat makkelijker vindbaar. Hoop ik!

      Verwijderen
  4. ik moet wat oudere zusters interviewen en deze blog heeft me op een grote weg geholpen dankjewel!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Als je ook (via WhatsApp, Teams of door hier te komen) echt wilt interviewen - dat kan vaak wel. Gewoon even contact opnemen. Dat kan ook via het contactformulier.

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe zit dat nou met 'nonnen' en 'zusters'?

Op het blogbericht van 2 juli kwam een interessante reactie: Hoe komt u erbij dat de aanduiding 'non' monialen betreft? Daar is geen sprake van. Het woord werd en wordt in Nederland helaas nog vaak gebruikt om vrouwelijke religieuzen in het algemeen aan te duiden en dan wel met een kleinerende en kwetsende bijklank. 'Non' moet daarom te allen tijde vermeden worden. 'Zuster' is voor alle vrouwelijke religieuzen correct katholiek taalgebruik. Over het algemeen beantwoord ik geen anonieme commentaren, omdat ze, wel, anoniem zijn. Dus ook geen antwoordmogelijkheid achter laten; ook dit commentaar heeft een no-reply. Toch maak ik een uitzondering, omdat het een commentaar is wat inderdaad uitleg behoeft. Ik ben nu 25 jaar in het klooster, in een apostolische gemeenschap, dus een zuster. Het woord 'non' is als sinds de vierde eeuw gebruikelijk voor Godgewijde vrouwen (oorsprong: Hiëronymus), van het latijnse 'nonnus', wat eerbiedwaa

Geen woorden...

Vijf maal hebben de klokken geluid voor een overleden medezuster, deze maand. Vijf maal hebben we ons best gedaan families van medezusters foto's toe te sturen van de waardige eenvoudige begrafenissen in kleine kring op ons kloosterkerkhof, omdat het door de maatregelen logischerwijze niet mogelijk was voor familie en vrienden van de zusters om te komen. Ook wij hebben geen woorden. Soms vallen Goede Vrijdag, Stille Zaterdag en Pasen op één dag. Hierbij, op deze plaats, willen we wel onze dank uitspreken. Dank voor de goede zorg, dank voor het meeleven en het mee-bidden. Ook wij blijven bidden om kracht, moed, sterkte en troost voor allen die dat zo nodig hebben in deze tijd. En om geduld. Want nu is het belangrijk om geduld te hebben. Om de maatregelen vol te houden. We hebben al een tijdje geen nieuwe zieken, dat is goed nieuws.  Zr. Anno , Zr. Roselien , Zr. Richardus, Zr. Electa, Zr. Marije, mogen zij, en alle overledenen van deze tijd, rusten in vrede.

Eucharistievieringen in de Kerstnacht in Laarbeek

In het Gemeenschapsblad van Aarle-Rixtel staat "op 24 december geen Eucharistieviering in het Missieklooster". Klopt dat? Er had moeten staan, zoals wel correct in de MooiLaarbeek-krant stond: "24 dec. vervalt de Eucharistieviering om 17.30 uur." Wij hebben onze Kerstnacht-Eucharistieviering inderdaad nergens online gezet. De mensen die een directe band met het klooster hebben (werk, familie, directe buren...) weten de tijd toch wel. Er zijn in onze parochie vele Eucharistievieringen met Kerstmis. En op Eerste Kerstdag, Tweede Kerstdag, en alle andere dagen van het jaar bent u van harte welkom! Maar in de Kerstnacht hebben we al jaren (niet alleen dit jaar) het gebruik dat we de tijd niet in de bladen zetten. Heel logisch. We hebben een inpandige kerk, op de eerste verdieping, en het werd gewoon te vol. Als alle mensen die op 24 december vóór 14.00 dit blog hebben bezocht bijvoorbeeld zouden komen, dan zouden we moeten stapelen. In de hoogte. Want dat