Doorgaan naar hoofdcontent

Wa bende gij?



Deze vraag werd me vorige week gesteld door een meisje van een jaar of 9 toen ik langsfietste. Ik heb haar geantwoord: een zuster. Dat leek haar tevreden te stellen, maar daarna bedacht ik me dat het eigenlijk geen gekke vraag is. Want wat is een zuster eigenlijk? Er zijn zoveel mythes, vooroordelen en stereotypen.  Het eerste en meeste logische is: een zuster is een vrouw. Een vrouw als alle andere, maar dan een die gekozen heeft voor een leven van gebed en werk.  Een leven voor en met God, hoe moeilijk dat ook te geloven of uit te leggen is. Ze is niet getrouwd, heeft geen kinderen, heeft geen eigen bezittingen. Ze heeft geen eigen huis, geen auto, geen eigen bankrekening en leeft met allemaal andere vrouwen samen in een huis. Dat huis wordt dan klooster genoemd. Een zuster hoeft niet te voldoen aan veel voorwaarden: rooms-katholiek zijn, ongetrouwd en in bezit van een redelijke lichamelijke en geestelijke gezondheid. Dat betekent dat er een enorm verschil is tussen zusters onderling. De ene is druk, de andere meer rustig. De ene is dun, de ander dik. Sommigen zijn goed in het vertellen van grappen en de ander is juist goed in ernaar luisteren en erom lachen. Een zuster zit niet de hele dag in de kapel of drinkt de hele dag koffie. Om een klooster draaiende te houden moet er namelijk wel gewerkt worden: iedere zuster heeft haar eigen taak in en/of buitenshuis. Met zoveel verschillende zusters zijn er ook verschillende soorten werk: van degene die de deur opent voor gasten en hen eten en drinken serveert tot de kunstenares die de ramen van de kapel maakt tot de zuster die een website opzet tot een zuster die ergens in the middle of nowhere  zieken behandelt. Geen zuster is dus hetzelfde en dat maakt het leven in een klooster wel lekker gevarieerd J
En dan voor de serieuzere noot: het is geen vrijblijvend leven, een zuster legt namelijk 3 bindende geloften af: zuiverheid, armoede en gehoorzaamheid. Dat klinkt een beetje saai en hoogdravend, maar eigenlijk kun je het heel simpel zien als een manier van leven waarbij God alleen genoeg is. Niet als iemand die ver weg is maar die je in het dagelijkse leven ervaart. Met beide benen op de grond als het liefst, aan zweven heb je als zuster eigenlijk heel weinig….De bedoeling is deels ook om mensen erop te wijzen dat je ook zonder veel bezittingen, zonder Instagram account, zonder elke dag op Facebook te kijken, ja dat je zelfs zonder man en kinderen gelukkig kunt zijn.
Kortom: een zuster is gewoon een ‘normaal’ mens, ze leeft alleen anders dan de meeste mensen. En wordt daar zelfs gelukkig van. Wat wil je nog meer?

Reacties

  1. Wat een prachtige bijdrage aan de blog, echt heel inspirerend!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wilma delissen@gmail.com14 juli 2017 om 22:36

    Mooi geschreven hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wilma delissen@gmail.com14 juli 2017 om 22:37

    Mooi geschreven hoor. Complimenten!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe zit dat nou met 'nonnen' en 'zusters'?

Op het blogbericht van 2 juli kwam een interessante reactie: Hoe komt u erbij dat de aanduiding 'non' monialen betreft? Daar is geen sprake van. Het woord werd en wordt in Nederland helaas nog vaak gebruikt om vrouwelijke religieuzen in het algemeen aan te duiden en dan wel met een kleinerende en kwetsende bijklank. 'Non' moet daarom te allen tijde vermeden worden. 'Zuster' is voor alle vrouwelijke religieuzen correct katholiek taalgebruik. Over het algemeen beantwoord ik geen anonieme commentaren, omdat ze, wel, anoniem zijn. Dus ook geen antwoordmogelijkheid achter laten; ook dit commentaar heeft een no-reply. Toch maak ik een uitzondering, omdat het een commentaar is wat inderdaad uitleg behoeft. Ik ben nu 25 jaar in het klooster, in een apostolische gemeenschap, dus een zuster. Het woord 'non' is als sinds de vierde eeuw gebruikelijk voor Godgewijde vrouwen (oorsprong: Hiëronymus), van het latijnse 'nonnus', wat eerbiedwaa

Geen woorden...

Vijf maal hebben de klokken geluid voor een overleden medezuster, deze maand. Vijf maal hebben we ons best gedaan families van medezusters foto's toe te sturen van de waardige eenvoudige begrafenissen in kleine kring op ons kloosterkerkhof, omdat het door de maatregelen logischerwijze niet mogelijk was voor familie en vrienden van de zusters om te komen. Ook wij hebben geen woorden. Soms vallen Goede Vrijdag, Stille Zaterdag en Pasen op één dag. Hierbij, op deze plaats, willen we wel onze dank uitspreken. Dank voor de goede zorg, dank voor het meeleven en het mee-bidden. Ook wij blijven bidden om kracht, moed, sterkte en troost voor allen die dat zo nodig hebben in deze tijd. En om geduld. Want nu is het belangrijk om geduld te hebben. Om de maatregelen vol te houden. We hebben al een tijdje geen nieuwe zieken, dat is goed nieuws.  Zr. Anno , Zr. Roselien , Zr. Richardus, Zr. Electa, Zr. Marije, mogen zij, en alle overledenen van deze tijd, rusten in vrede.

Eucharistievieringen in de Kerstnacht in Laarbeek

In het Gemeenschapsblad van Aarle-Rixtel staat "op 24 december geen Eucharistieviering in het Missieklooster". Klopt dat? Er had moeten staan, zoals wel correct in de MooiLaarbeek-krant stond: "24 dec. vervalt de Eucharistieviering om 17.30 uur." Wij hebben onze Kerstnacht-Eucharistieviering inderdaad nergens online gezet. De mensen die een directe band met het klooster hebben (werk, familie, directe buren...) weten de tijd toch wel. Er zijn in onze parochie vele Eucharistievieringen met Kerstmis. En op Eerste Kerstdag, Tweede Kerstdag, en alle andere dagen van het jaar bent u van harte welkom! Maar in de Kerstnacht hebben we al jaren (niet alleen dit jaar) het gebruik dat we de tijd niet in de bladen zetten. Heel logisch. We hebben een inpandige kerk, op de eerste verdieping, en het werd gewoon te vol. Als alle mensen die op 24 december vóór 14.00 dit blog hebben bezocht bijvoorbeeld zouden komen, dan zouden we moeten stapelen. In de hoogte. Want dat