Doorgaan naar hoofdcontent

Tertiaat - groep medezusters op bezoek in huis

Tertiaat

Al vanaf half oktober is er een grote groep medezusters op bezoek in huis. Zij volgen een soort verdiepingstijd: een 'Tertiaat'. De trouwe kloosterkapelbezoekers hebben dat al meegekregen, want de kapel zit momenteel een stuk voller dan gebruikelijk.
Zo'n tertiaat - het woord 'drie' zit in de woordbetekenis - is eigenlijk een soort 'derde vormingsfase'. Je hebt de eerste fase, daar valt het postulaat en het noviciaat onder, de vormingstijd vóór de eerste professie, en na de eerste professie volgt nog een proeftijd, de tijd van de tijdelijke professie. Er gaan dus jaren overheen voordat je als zuster eeuwige professie aflegt. Bij de eeuwige professie krijgen we dan ook een ring, als symbool van trouw.
Maar... na de eeuwige professie houdt de vorming niet op, je kunt immers je hele leven groeien in geloof, hoop en liefde. Gelukkig maar! En zo'n tertiaat is een bijeenkomst waarin zusters meerdere weken lang tijd hebben voor ontmoeting en verdieping en vorming. Even uit je gewone werk, even herbezinnen, her-bronnen.

En daar horen ook uitstapjes bij. Want als zo'n tertiaatsgroep hier in het missieklooster is, wat ligt er dan meer voor de hand om ook een dag letterlijk in de voetsporen van Moeder Paula Emunds te gaan?
Moeder Paula is onze mede-stichteres. Zij zat niet in de eerste groep zusters, maar kreeg al jong veel verantwoordelijkheid, en werd al snel novicenleidster, daarna overste, en zij werd in 1907 onze eerste gekozen generale overste.

Omdat ons missieklooster hier in Nederland vanaf 1908 de zetel was van het bestuur van onze zusters wereldwijd woonde Moeder Paula ook hier. Dat deed zij daarvoor ook al, want mede onder haar leiding kwamen de zusters vanuit Zuid-Afrika naar Europa, eerst naar Kirchherten, daarna naar Helden-Panningen, en vanaf 1903 dus hier. Hier ligt zij ook begraven, op ons kloosterkerkhof.

Dus ging de groep vorige week terug in de tijd, de voetsporen van Moeder Paula volgend: eerst naar haar geboorteplaats, net over de grens in Duitsland: Schleiden. Daar is ook een straat naar haar genoemd. Daarna ging de reis verder naar Kirchherten, toen naar Helden-Panningen, en daarna terug hier naar Missieklooster Heilig Bloed!

De krant van Aken schreef er een stuk over, maar helaas is dat niet online te lezen. Alleen het begin van het artikel is te zien.
 
Een deel van de groep onder het straatnaambordje in Schleiden


Reacties

Populaire posts van deze blog

Hoe zit dat nou met 'nonnen' en 'zusters'?

Op het blogbericht van 2 juli kwam een interessante reactie: Hoe komt u erbij dat de aanduiding 'non' monialen betreft? Daar is geen sprake van. Het woord werd en wordt in Nederland helaas nog vaak gebruikt om vrouwelijke religieuzen in het algemeen aan te duiden en dan wel met een kleinerende en kwetsende bijklank. 'Non' moet daarom te allen tijde vermeden worden. 'Zuster' is voor alle vrouwelijke religieuzen correct katholiek taalgebruik. Over het algemeen beantwoord ik geen anonieme commentaren, omdat ze, wel, anoniem zijn. Dus ook geen antwoordmogelijkheid achter laten; ook dit commentaar heeft een no-reply. Toch maak ik een uitzondering, omdat het een commentaar is wat inderdaad uitleg behoeft. Ik ben nu 25 jaar in het klooster, in een apostolische gemeenschap, dus een zuster. Het woord 'non' is als sinds de vierde eeuw gebruikelijk voor Godgewijde vrouwen (oorsprong: Hiëronymus), van het latijnse 'nonnus', wat eerbiedwaa

Geen woorden...

Vijf maal hebben de klokken geluid voor een overleden medezuster, deze maand. Vijf maal hebben we ons best gedaan families van medezusters foto's toe te sturen van de waardige eenvoudige begrafenissen in kleine kring op ons kloosterkerkhof, omdat het door de maatregelen logischerwijze niet mogelijk was voor familie en vrienden van de zusters om te komen. Ook wij hebben geen woorden. Soms vallen Goede Vrijdag, Stille Zaterdag en Pasen op één dag. Hierbij, op deze plaats, willen we wel onze dank uitspreken. Dank voor de goede zorg, dank voor het meeleven en het mee-bidden. Ook wij blijven bidden om kracht, moed, sterkte en troost voor allen die dat zo nodig hebben in deze tijd. En om geduld. Want nu is het belangrijk om geduld te hebben. Om de maatregelen vol te houden. We hebben al een tijdje geen nieuwe zieken, dat is goed nieuws.  Zr. Anno , Zr. Roselien , Zr. Richardus, Zr. Electa, Zr. Marije, mogen zij, en alle overledenen van deze tijd, rusten in vrede.

Eucharistievieringen in de Kerstnacht in Laarbeek

In het Gemeenschapsblad van Aarle-Rixtel staat "op 24 december geen Eucharistieviering in het Missieklooster". Klopt dat? Er had moeten staan, zoals wel correct in de MooiLaarbeek-krant stond: "24 dec. vervalt de Eucharistieviering om 17.30 uur." Wij hebben onze Kerstnacht-Eucharistieviering inderdaad nergens online gezet. De mensen die een directe band met het klooster hebben (werk, familie, directe buren...) weten de tijd toch wel. Er zijn in onze parochie vele Eucharistievieringen met Kerstmis. En op Eerste Kerstdag, Tweede Kerstdag, en alle andere dagen van het jaar bent u van harte welkom! Maar in de Kerstnacht hebben we al jaren (niet alleen dit jaar) het gebruik dat we de tijd niet in de bladen zetten. Heel logisch. We hebben een inpandige kerk, op de eerste verdieping, en het werd gewoon te vol. Als alle mensen die op 24 december vóór 14.00 dit blog hebben bezocht bijvoorbeeld zouden komen, dan zouden we moeten stapelen. In de hoogte. Want dat